Εκεί υπήρχε ένα καφενεδάκι που «ακουμπούσε» στη θάλασσα.
Ήταν ένα πανέμορφο κτίριο όπου στο υψηλότερο σημείο του είχε το φάρο. Είίχε ολόγυρα κάγκελα και θάλασσα. Έκει οι πατρινοί έπιναν τον καφέ ή το ουζάκι τους, με μεζέ παστωμένο ψάρι περιποιημένο που εττοίμαζε ο κυρ Γιάννης ο Λιόπετας".