Ιδιαίτερα αποκαλυπτική και ειλικρινής ήταν στην πρώτη της τηλεοπτική συνέντευξη μετά από είκοσι χρόνια σιωπής, όπου μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε σε άγνωστες πτυχές της ζωής της, η Μαίρη Χρονοπούλου.
Έχω 100% αναπηρία. Ήμουν εννιά μέρες κλινικά νεκρή». Αφοπλιστικά ειλικρινής κι αληθινή, η Μαίρη Χρονοπούλου, μιλά για τις μεγάλες περιπέτειες που είχε με την υγεία της σε μια τηλεοπτική συνέντευξη εφ’όλης της ύλης.
«Έχω χαρτί το οποίο γράφει 100% αναπηρία εφ’ όρου ζωής. Ανακοπή, εννέα ημέρες κλινικά νεκρή με τα μηχανήματα. Ότι υπάρχει στον κόσμο το έχω περάσει. Δυο εγχειρήσεις στη σπονδυλική στήλη, κομμάτια…, δυο εγχειρήσεις στο στομάχι. Η επιτροπή του κράτους έχει βγάλει 100% αναπηρία εφ’ όρου ζωής…», είπε. Και συνέχισε: «Θα ήταν ντροπή στα 84 μου χρόνια να μην είμαι αληθινή. Μεγάλη ντροπή θα ήταν. Να πω μπούρδες τώρα στα 84;…».
«Είμαι μία απόλυτα χορτασμένη γυναίκα και δεν έχω χαριστεί σε κανέναν. Ούτε σε εκδότη, ούτε σε παραγωγό. Δεν είχα ποτέ σύντροφο κάποιον σπουδαίο σημαντικό παράγοντα. Πέστε με φτηνή, αλλά πάντα μου άρεσαν οι ωραίοι!», είπε, στην κάμερα της εκπομπής Αλήθειες Με Τη Ζήνα, η σπουδαία ηθοποιός και συνέχισε: «ένας και μοναδικός έρωτας που είχα στη ζωή μου είχε εξουσία, όχι όμως καλλιτεχνική. Έχουν περάσει 30 και χρόνια από τότε που έχουμε χωρίσει όμως εγώ ακόμα τον θυμάμαι. Δεν έγινε ποτέ γνωστό. Ήταν παντρεμένος! Είχε όλες τις αξίες του θαυμασμού. Ήταν πολύ σπουδαίος. Ήταν καλός και στο ερωτικό κομμάτι. Ήταν παντρεμένος και εκτιμούσα πολύ τη γυναίκα του. Δεν σκέφτηκα ποτέ να τον χωρίσω. Μία δύο φορές μου αρκούσε που τον έβλεπα».
Παράλληλα, επεσήμανε ότι με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ δεν υπήρξε ποτέ έρωτας, παρά μόνο φλερτ, αλλά και εξομολογήθηκε τον πλατωνικό της έρωτα με τον Μίμη Πλέσσα. «Όταν ήμουν 15,5 ετών ήταν ο Μίμης Πλέσσας ήταν πλατωνικός μου έρωτας. Για να τον συναντήσω κατέβαινα τη Μαρασλή, έπαιρνα το κίτρινο τραμ και κατέβαινα με τα πόδια, εφτά-οκτώ τετράγωνα για να πάω να κάνω μπάσκετ, στο Σπόρτινγκ, όπου αρχηγός της ομάδας ήταν η αδερφή του. Σκέψου εγώ που σιχαίνομαι τη γυμναστική και δεν σηκώνω ούτε το χέρι μου, τι αισθανόμουνα για εκείνον για να φτάσω στο σημείο να παίζω μπάσκετ! Του τραγούδαγα όπερα σε πολλές γλώσσες και μου έλεγε “τόσα πολλά που ξέρεις θα μπορούσες να πας να βγάλεις ένα πανεπιστήμιο να έχεις ένα χαρτί”», ανέφερε.
