Τὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἡ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῶν Πατρῶν, ἑορτάζει τὴν μνήμη τῶν Ἀχαιῶν Ἁγίων, δηλαδή, τῶν Ἁγίων τῆς Ἀχαΐας καὶ ἐν Ἀχαΐᾳ ἀθλησάντων καὶ Θεῷ εὐαρεστησάντων.

          ●Τὴν παραμονὴ 25.11.2017, πραγματοποιήθηκε ἡ ὑποδοχὴ τῶν ἱερῶν Λειψάνων, τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰωακεὶμ, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Νοτενῶν, τοῦ Ἁγίου Σωσιπάτρου τοῦ Πατρέως, ἀλλὰ καὶ τῆς τιμίας Κάρας τῆς Ἁγίας Ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Εἰρήνης, ἡ ὁποία φυλάσσεται στὸν ὁμώνυμο Ναὸ τῆς στὴν Πάτρα καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐτελέσθη ὁ Πανηγυρικὸς Ἑσπερινός.

          Ὁ Σεβασμιώτατος στὴν ὁμιλία του  ἀνεφέρθη στὸ ὅτι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι διδάσκαλοι τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀληθείας καὶ γενικῶς διδάσκουν  μὲ τὴν συμφωνία λόγων καὶ ἔργων. Οἱ ἅγιοι ἀποτελοῦν πρότυπα τῶν διδασκάλων ὅλων τῶν βαθμίδων. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ, ὁ Ἑσπερινὸς τῆς ἑορτῆς τῶν Ἀχαιῶν Ἁγίων, εἶναι ἀφιερωμένος καὶ στοὺς Ἐκπαιδευτικούς τούς ὁποίους ὁ Σεβασμιώτατος ἐχαιρέτησε καὶ ἐπήνεσε γιὰ τὴν ὑπευθυνότητα μὲ τὴν ὁποία ἐργάζονται, ἐπιτελοῦντες ὄχι ὑπαλληλικὴ ὑποχρέωση, ἀλλὰ λειτούργημα ἱερό. Αὐτὴ εἶναι ἡ ταυτότητα τῶν εὐσυνειδήτων Ἐκπαιδευτικῶν, εἶπε, τοὺς ὁποίους ἔχομε ἀνάγκη σήμερα παρὰ ποτέ.

          Δὲν ἔχομε ἀνάγκη ἀπὸ ἐπαγγελματίες, οὔτε στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε στὸν χῶρο τῆς Ἐκπαιδεύσεως, ἀλλὰ ἀπὸ ἀνθρώπους μὲ πίστη στὸ Θεὸ καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ μὲ αὐτοθυσιαστικὸ φρόνημα.

          Ἔχομε ἀνάγκη ἀπὸ Δασκάλους ποὺ θὰ ἐφαρμόζουν στὴν πράξη τὸ πατερικὸ λόγο «Ἡ παιδεία μετάληψις ἁγιότητος ἐστί».

          ●Ἀνήμερα, 26.11.2017, ἐτελέσθη Ἀρχιερατικὸ Συλλείτουργο προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καὶ συλλειτουργοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, σὲ ἕνα κατάμεστο ἀπὸ χιλιάδες πιστοὺς Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Πατρῶν.

          Στὸ κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα καὶ σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν κοσμικὸ πλοῦτο ποὺ εἶναι φθαρτός, ἐφήμερος καὶ ἐπικίνδυνος καὶ κακὸς σύμβουλος, μίλησε γιὰ τὸν ἄλλο πλοῦτο, ἐκεῖνο τῶν Ἁγίων ποὺ εἶναι οὐράνιος, ἄφθαρτος καὶ λάμπει αἰώνια. Ἐχαρακτήρισε δὲ τὴν Πάτρα τὴν πιὸ «πλούσια» πόλη τοῦ κόσμου, ἀφοῦ ἔχει τέτοιο πλοῦτο, ἄφθαρτο καὶ αἰώνιο, τοὺς Ἁγίους της, δηλαδή, τὸν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα καὶ τοὺς λοιποὺς Ἁγίους τῆς Ἀχαΐας.

          Ὁ πλοῦτος τῶν Πατρῶν εἶναι ὁ τάφος τοῦ Πρωτοκλήτου, ἡ Ἁγία Κάρα του, ὁ Σταυρὸς τοῦ Μαρτυρίου του.

    Ἡ Πάτρα καὶ ἡ Ρώμη ἔχουν τάφους Ἀποστολικούς. Δύο Σταυροὶ ὑπάρχουν στὸν κόσμο. Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας στὴν Ἁγία Ἱερουσαλὴμ καὶ ὁ σταυρὸς τοῦ Πρωτοκλήτου στὴν Πάτρα, ἐκάλεσε δὲ τοὺς πιστούς, κάθε ἡμέρα νὰ ἀγωνίζωνται  γιὰ νὰ μιμοῦνται τοὺς Ἁγίους, θησαυρίζοντας θησαυροὺς στὸν οὐρανὸ ποὺ ποτὲ δὲν χάνονται ἀλλὰ λάμπουν στοὺς αἰῶνες.

          Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ἐλιτανεύθη ἡ τιμία Κάρα καί τά ἀποτμήματα τῶν δακτύλων τοῦ ἱερωτάτου Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί ἐτοποθετήθησαν  στό κέντρο εἰς προσκύνησιν ὑπό τῶν πιστῶν.