Ένας πατρινός που είχε την ιδιορρυθμία και την "τρέλα"του καφαλονίτη. Ήμουν από εκείνους που τον θαύμαζα και παρακολουθούσα με ενδιαφέρον την εμπλοκή του με τα κοινά ως στάση ζωής.
Η έντονη και πολυσχιδής του προσωπικότητα ήταν αδύνατο να περιχαρακωθεί στους τέσσερις τοίχους ενός ζαχαροπλαστείου. Γι'αυτό από νωρίς ξεκίνησε για μακρινά ταξίδια. Τα ταξίδια της εμπλοκής με τα κοινά,τα ταξίδια της κοινωνικής προσφοράς,της έμπρακτης φιλανθρωπίας. Ταξίδια που τάραξαν τα φαινομενικά ήρεμα νερά του αστικού κομφορμισμού,του αστικού συνονθυλεύματος. Ήταν άνθρωπος που ανήκε στο συντηρητικό χώρο,αλλά με έντονα τα στοιχεία του αντισυστημικού,του αντισυμβατικού. Ήταν ευγενής,αλλά ταυτόχρονα ανυποχώρητα μαχητικός,όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Δεν συμβιβάστηκε με το σύστημα και το παρασύστημα που διαφέντευε την πόλη. Κράτησε "αιρετικές"αποστάσεις και αρνήθηκε την υποταγή σ'όλα εκείνα τα "ανθρωπάκια",όλα εκείνα τα "αναρριχητικά φυτά"που το εκπροσωπούσαν.Ακόμα και όταν του έσφιγγαν την μέγγενη του εκβιασμού,ο Χριστόδουλος δεν καταλάβαινε τίποτα και έβγαζε τότε το κεφαλονίτικο ταμπεραμέντο του. Ουδέποτε απέφυγε τις δύσκολες επιλογές στο βωμό των μικροσυμφερόντων. Αγνός,ανήσυχος και προικισμένος με οξύ πνεύμα,δεν μπορούσε να δεχθεί την ηθική της μικροαστικής επιβίωσης με οποιοδήποτε τίμημα. Δεν αναμάσησε την ξύλινη γλώσσα της κρατούσας πολιτικής ορθοφροσύνης. Ο λόγος του καθαρός και σταράτος. Οπαδός της αλήθειας,μιας αλήθειας που κόβει σαν τη κόψη του ξυραφιού Ευπροσήγορος αλλά ταυτόχρονα μαχητικός,υπερασπίστηκε με σθένος και παρρησία τα πιστεύω του απαιτώντας την άρση των ιδιαιτεροτήτων και της παρανομίας του ανήθικου και του ανέντιμου.
Ας γίνει η πορεία του ένα φωτεινό αστέρι για τους νεότερους
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ(ΠΡ. ΝΟΔΕ ΑΧΑΙΑΣ)
