"Ο Αλέξης Τσίπρας γιγαντώθηκε πολιτικά μέσα από το αντιμνημονιακό κίνημα και την πλατεία των «Αγανακτισμένων». Σύμμαχοί του και «μεγάφωνα» της πολιτικής του ήταν τότε οι ίδιοι που σήμερα τον έχουν βάλει στο στόχαστρό τους και τον «δικάζουν» με αφορμή τη στάση του στο θέμα των Σκοπίων. Ο Μίκης ήταν τότε καλός, το ίδιο και ο καθηγητής Κασιμάτης και όσοι άλλοι βρέθηκαν δίπλα δίπλα με τον πρώιμο και οργισμένο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, κυριολεκτικά, αυτό που λέμε «έχει ο καιρός γυρίσματα».
Το συλλαλητήριο της Κυριακής έδειξε ότι έχει τώρα δημιουργηθεί ένα ισχυρό ρεύμα που παντρεύει ετερόκλητες ομάδες. Ασχετα από το ποιος είπε τι, κατέβηκαν στο Σύνταγμα άλλοι γιατί πονάνε πραγματικά το ζήτημα της ονομασίας, άλλοι γιατί έχουν όντως ακραίες απόψεις και άλλοι επειδή απλώς θέλουν να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Και πολλοί γιατί δεν αντέχουν άλλη μία «σφαλιάρα»... Το Μαξίμου κάνει το λάθος να τους βάζει στο ίδιο τσουβάλι και να προσπαθεί να τους αποδομήσει με τρόπο που θα φέρει στο τέλος και άλλους κοντά τους. Το κάνει μάλιστα με ένα πρωτόγνωρο πείσμα, ίσως γιατί φοβάται την έκταση που μπορεί να πάρει αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας. Σίγουρα το κάνει πολιτικώς άκομψα, πράγμα περίεργο για ανθρώπους που έπαιζαν αυτές τις τεχνικές στα δάχτυλα.
Υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν ότι πρόκειται για κύμα που θα ξεφουσκώσει μόλις λυθεί το θέμα των Σκοπίων ή όταν το ζήτημα ναυαγήσει. Αυτά τα φαινόμενα στις μέρες μας, πάντως, έχουν ανεξέλεγκτη δυναμική. Αυτό το πλήθος των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα αναζητεί πολιτική έκφραση ή, όπως έλεγε ένας φίλος που βρέθηκε δίπλα τους, «είναι απελπισμένοι άνθρωποι που ψάχνουν ένα σωσίβιο». Ο κ. Τσίπρας τους το είχε δώσει και ίσως γι’ αυτό τον ενοχλεί που χάνει αυτόν τον κόσμο. Γιατί δεν είναι ο «κυριλέ» κόσμος τού «Μένουμε Ευρώπη». Το ερώτημα είναι ποιος θα εκφράσει αυτό το κίνημα. Ο κ. Μητσοτάκης διαπίστωσε ρεαλιστικά ότι αν πήγαινε απέναντί του, θα δίχαζε τη χώρα και το κόμμα του. Ισως, λοιπόν, να μπορέσει να το δαμάσει και να το «καβαλήσει». Αυτά τα κύματα αγανάκτησης, όμως, έχουν κάτι βαθύτατα αντισυστημικό. Και για ένα λαό που είναι πολύ ταπεινωμένος και θυμωμένος και ο οποίος συχνά αντιδρά συναισθηματικά, ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος να δώσει μία στο εκκρεμές για να πάει εντελώς από την άλλη πλευρά. Εχουμε απρόσμενα μπει πάλι σε αχαρτογράφητα νερά, εκεί που κοντεύαμε να γίνουμε μια κανονική χώρα."
