ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΒΕΛΗ, ΤΟΜΕΑΡΧΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΝΟΔΕ ΑΧΑΪΑΣ

Κατά την περίοδο της παρατεταμένης κρίσης, ο ελληνικός επιχειρηματικός τομέας συρρικνώθηκε κατά 28% σε όρους κύκλου εργασιών. Δεδομένων των απωλειών αυτών, υψηλή σημασία αποκτά η επίδραση της ύφεσης στους λειτουργικούς δείκτες των επιχειρήσεων, καθώς από το επίπεδο υγείας τους θα εξαρτηθεί η δυναμικότητα και η διατηρησιμότητα της επικείμενης ανάκαμψης. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, μία αύξηση της εσωτερικής ζήτησης κατά 10% είναι αρκετή για να επαναφέρει την απόδοση των κεφαλαίων (ROA) του ελληνικού επιχειρηματικού τομέα κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ακόμα πιο σημαντική είναι η διαπίστωση ότι σχεδόν το ½ του ελληνικού επιχειρηματικού τομέα θα έχει υψηλότερη απόδοση κεφαλαίων έναντι των ανταγωνιστικών ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, καθώς:

 Οι κλάδοι πετρελαίου, πλαστικών και μεταφορών ήδη βρίσκονται ψηλότερα σε όρους απόδοσης. Οι κλάδοι ξενοδοχείων, τροφίμων, ποτών, μη σιδηρούχων μετάλλων και ορυκτών με την ώθηση της εσωτερικής ζήτησης θα ξεπεράσουν σε απόδοση τους ευρωπαίους ανταγωνιστές τους.

Ο τομέας της βιομηχανίας και ειδικότερα της μεταποίησης είναι η καρδιά κάθε σύγχρονης οικονομίας. Παρέχει σταθερές και ποιοτικές θέσεις εργασίας, αποτελεί τη βάση της εξωστρέφειας, στηρίζει τα δημόσια έσοδα, μετατρέπει την καινοτομία σε επιχειρηματικότητα και καθορίζει την οικονομική θέση της χώρας.

Όλοι οι δείκτες δείχνουν ότι οι ευρωπαϊκές χώρες που διαθέτουν ισχυρή βιομηχανική βάση ανταποκρίθηκαν καλύτερα στους κραδασμούς του τελευταίου υφεσιακού κύκλου που χτύπησε την Ευρώπη. Στη χώρα μας, η βιομηχανία επέδειξε αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα μέσα στην κρίση και πλέον παρουσιάζει σημαντικά πιο θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, καθαρών επενδύσεων και αύξησης θέσεων απασχόλησης και μισθών από την υπόλοιπη οικονομία. Λόγω των υψηλών πολλαπλασιαστικών επιδράσεών της, η συμβολή της παραμένει καθοριστική.

Ο ευρύτερος βιομηχανικός τομέας (μεταποίηση, εξόρυξη, ενέργεια, κτλ) δημιουργεί το 13,8% της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας, με €20,5 δισ. άμεσα, ακόμα και μέσα στην κρίση.  Το 87,7% των εξαγωγών αγαθών είναι βιομηχανικά προϊόντα (αξίας €22,3 δισ.) ή το 42,1% των συνολικών εξαγωγών (συμπεριλαμβανομένου του τουρισμού, της ναυτιλίας των μεταφορών, κλπ.) μέσα από εξαγωγές σε 181 χώρες.

Επίσης, δημιουργεί απασχόληση σε περίπου 1,2 εκ. εργαζόμενους (άμεση, έμμεση και προκαλούμενη). Δηλαδή, 1 στους 4 εργαζομένους απασχολείται σε βιομηχανικές δραστηριότητες ή σε δραστηριότητες που οφείλονται στη βιομηχανία. Φυσικά μένουν ακόμη πολλά να γίνουν. Η χώρα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της ευρωπαϊκής κατάταξης (κάτω του 9% στο ΑΕΠ έναντι 15% του ευρωπαϊκού μ.ο) και εξακολουθεί να μην έχει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση βιομηχανικής πολιτικής με συγκεκριμένο εθνικό στόχο για την ανάπτυξη της.

Η υιοθέτηση του Εθνικού Στόχου πρέπει να γίνει με ευρεία συναίνεση και να υπηρετείται με συνέπεια ανεξαρτήτως πολιτικών αλλαγών. Επιπρόσθετα, η βιομηχανική στρατηγική και ο ποσοτικός στόχος πρέπει πλέον να αποτελούν δομικά στοιχεία του Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου της χώρας. Αν εφαρμόσουμε ένα συνεκτικό πλαίσιο βιομηχανικής αναγέννησης, τότε θα δημιουργήσουμε σταδιακά, άμεσα και έμμεσα, 550.000 νέες θέσεις εργασίας και επιπλέον 15.000 μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις. Η μέση αμοιβή εργαζομένου θα ήταν έως και διπλάσια στη μεταποίηση και στις συνδεδεμένες υπηρεσίες.

Συνεπώς θα υπάρξουν έως και €30δις το χρόνο παραπάνω επενδύσεις, και το κράτος θα εισπράξει, σε ετήσια βάση, σημαντικά υψηλότερα έσοδα, (λόγω της αύξησης της φορολογητέας ύλης). Με τα δεδομένα αυτά, θα διπλασιάζαμε το κατά κεφαλή ΑΕΠ και θα μετατρέπαμε το Brain Drain σε Brain Gain.