του Φρίξου Παλαιολόγου

Ήταν κάποτε ένα σπουδαίο, ένα πραγματικά μεγάλο κανάλι… Το Mega Channel, που επί της ουσίας αποτελεί παρελθόν για τα ελληνικά ΜΜΕ, υπήρξε επί σειρά δεκαετιών, το κανάλι-πρωταγωνιστής στην ελληνική τηλεόραση. Το κανάλι που επηρέασε καθοριστικά τις εξελίξεις στον δημόσιο βίο, αν δεν τις διαμόρφωσε κιόλας, με τρόπο εμφαντικό.

Ως κανάλι των εκδοτών, το Μεγάλο Κανάλι δεν χρειάστηκε ποτέ να αντιμετωπίσει οικονομικά προβλήματα. Και άλλοι ωστόσο τηλεοπτικοί σταθμοί είχαν χρηματοδότες με σημαντική οικονομική επιφάνεια, χωρίς να καταφέρουν να διαγράψουν την πετυχημένη πορεία του Mega.

Ο λόγος; Οι άνθρωποι. Τα στελέχη. Οι συντελεστές. Το μυστικό της πραγματικής επιτυχίας. Από τα πολύ πάνω πατώματα, μέχρι το… ισόγειο. Μόνο που, όπως αποδείχτηκε, από τη στιγμή που ξεκίνησαν τα μεγάλα προβλήματα, το Mega το κράτησαν με… αναπνευστήρα ζωντανό, τα κάτω πατώματα. Το ισόγειο.

Οι απλοί συντελεστές, τεχνικοί και δημοσιογράφοι, που εισέπραξαν τη μικρότερη δυνατή προβολή και αναγνώριση, σε σχέση με τις ακριβοπληρωμένες βεντέτες του Mega. Εκείνους που… την έκαναν νωρίς, όταν είδαν τα προβλήματα να διογκώνονται. Και, πολύ χειρότερα, δεν ξανακοίταξαν πίσω τους.

Αυτή ήταν η μη ιάσιμη ασθένεια του Mega. Οι βεντέτες του. Έγιναν βεντέτες, μόλυναν με την τοξικότητά τους και το υγιές μέρος του Μεγάλου Καναλιού, που ήταν το συντριπτικά μεγαλύτερο, και στο τέλος… ούτε που ασχολήθηκαν με εκείνους στους οποίους χρωστούν το δικό τους αναγνωρίσιμο όνομα. Και τις… περιουσίες τους, κάποιοι λίγοι.