«Οι νέοι ειδικευόμενοι ιατροί, μετά από χρόνια σπουδών, ασκούν κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες εργασίας, το λειτούργημά τους. Δίνουν μάλιστα καθημερινά τον καλύτερό τους εαυτό στις μονάδες υγείας ανά την χώρα – και ειδικά στα επείγοντα περιστατικά – προς όφελος των ασθενών.

Μέσα σε συνθήκες υπερεργασίας, ψυχικής και σωματικής εξασθένισης και των σημαντικών ελλείψεων που παρατηρούνται στον χώρο της δημόσιας υγείας η προσήλωση μας και η πίστη μας σε βασικές ηθικές αρχές και αξίες θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη από ποτέ.

Η σχέση ιατρού – ασθενή θα πρέπει να βρίσκεται στην κορυφή όλης της ιεραρχίας και να μην διαταράσσεται ούτε ο σεβασμός στα δικαιώματα του ασθενή ούτε το έργο του ιατρού.

Υπό αυτό το πρίσμα κάθε ενέργεια που οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές και ενέργειες οφείλουν να παραμείνουν εκτός του χώρου της υγείας και να μην αποτελούν αντικείμενο αντιπαράθεσης».