Η Πλατεία Γεωργίου , το κεντρικότερο σημείο της Πάτρας !Η σημερινή της μορφή φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την παλαιά της μορφή !
Η Πλατεία Γεωργίου, στα τέλη της δεκαετίας του 19ου αιώνα, ήταν μία από τις ομορφότερες πλατείες της Ελλάδος, έχοντας σαν χαρακτηριστικό της γνώρισμα στα κτίρια που την περιτριγύριζαν την νεοκλασική αρχιτεκτονική που «έδενε» απόλυτα με το κομψοτέχνημα του Δανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ, του Δημοτικού Θεάτρου «Απόλλων» που αποτελούσε από εκείνα τα χρόνια το έμβλημα της πλατείας.
Η πλατεία Γεωργίου περιτριγυριζόταν από κτίρια νεοκλασικής αρχιτεκτονικής. Τα περισσότερα βέβαια όσο περνούσαν τα χρόνια λιγόστευαν και έδιναν τις θέσεις τους σε πολυκατοικίες!
Δεν ήταν όμως μόνο τα κτίρια που έδιναν έναν χαρακτήρα στην πλατεία Γεωργίου. Ο περιβάλλον χώρος της πλατείας με σήμα κατατεθέν τα συντριβάνια της, με τα λιονταράκια, συνέθεταν ένα σύνολο διαφορετικό, ταυτόσημο με το όλο κλίμα της επιστροφής στην αρχαιότητα που χαρακτήριζε την εποχή.
Τα δεντράκια με τις νερατζιές, τα παγκάκια ακόμα και το πλακόστρωτο ήταν όλα δημιουργημένα με τέτοιον τρόπο που έδιναν μία εικόνα αρμονίας.
Η Πλατεία Γεωργίου
Η Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Α΄, πιο γνωστή ως Πλατεία Γεωργίου Α΄ ή όπως έχει επικρατήσει στους Πατρινούς, Πλατεία Γεωργίου, είναι η κεντρική πλατεία της Πάτρας. Δημιουργήθηκε επί κυβερνήτη Καποδίστρια και με το σχέδιο που συνέταξε ο απεσταλμένος του κυβερνήτη Σταμάτης Βούλγαρης το 1829.
Το σχέδιο απέβλεπε στην δημιουργία της Πάτρας από την αρχή, αφού η πόλη είχε καταστραφεί εξ ολοκλήρου κατά την επανάσταση. Το σχέδιο περιελάμβανε ανάπτυξη της νέας πόλης δίπλα στην παλιά με κάθετους και οριζόντιους δρόμους και νέες μεγάλες πλατείες. Κατά καιρούς έχει αλλάξει πολλές ονομασίες. Ξεκίνησε ως Δημοκρατίας, άλλαξε σε Καλαμογδάρτη, Όθωνος, Κεντρική, Θωμόπουλου, Εθνική, Παλλιγενεσίας και από το 1863 Γεωργίου Α΄ προς τιμήν του βασιλέως Γεώργιου Α'.
Στην πλατεία υπάρχει και το Θέατρο Απόλλων έργο του Τσίλλερ.
Η ιστορία των δύο περίτεχνων συντριβανιών
Το 1875, επί δημαρχίας Γεωργίου Ρούφου στην Πάτρα, τοποθετήθηκαν στην πλατεία Γεωργίου δύο θαυμάσια περίτεχνα συντριβάνια.
Τα συντριβάνια έφερε από τη Γαλλία η Γαλλική εταιρεία που είχε αναλάβει τα υδραυλικά έργα στην πλατεία και στοίχισαν συνολικά 70.000 δρχ. ποσό υπέρογκο για τις οικονομικές δυνατότητες της τότε Ελλάδας. Το κάθε συντριβάνι κοσμείται από τέσσερα θαυμάσια μπρούτζινα φτερωτά λιοντάρια, ενώ στην κορυφή του μεν «κάτω» συντριβανιού στέκεται μια υδροχόος, του δε «πάνω» συντριβανιού ένας αυλητής.
Στις 28 Ιουνίου 1874 η Αθηναϊκή εφημερίδα Στοά αναδημοσιεύει την ακόλουθη περιγραφή της Πατρινής εφημερίδας
Σκύλος για το πρώτο αναβρυτήριο (συντριβάνι) της πλατείας Γεωργίου:
«Το κοινόν της πόλεως από τινών ημερών συρρέει περίεργον εις την πλατείαν του Γεωργίου προς θέαν των υδραυλικών έργων της Γαλλικής εταιρείας. Μέχρι της ημέρας ταύτης εστήθη το εν των αναβρυτηρίων, περί ου οι ειδότες λέγουσι ότι είναι όμοιον των εν Παρισίοις. Η αξία αυτού ανεβαίνει τας 25.000 δραχμών, εκτός της μαρμάρινης λεκάνης και λοιπής εργασίας. Το ύψος αυτού ανέρχεται εις 7 μέτρα, συνίσταται δε εις στήλην πλατείαν εξ ορυχάλκου, εν μέσω της οποίας εύρηται κυκλοτερής πλατεία βάσις, ην υποβαστάζουσι πέντε λέοντες ή σφίγγες πτερωταί, ικανού μεγέθους, εκ των στομάτων των οποίων θέλει εξέρχεσθαι ύδωρ. Άνωθι δε της κυκλωτερούς ταύτης βάσεως εξακολουθεί η στήλη και επί της κορυφής αυτής επικάθηται εν μεγέθει ανθρωπίνου σώματος νεανίας ορειχάλκινος παίζων τον αυλόν. Εκ του αυτού δε, ως και εκ του στόματος πέντε άλλων μιροτέρων λεόντων υποβασταζόντων τον νεανίαν τούτον θέλει εξέρχεσθαι ωσαύτως ύδωρ. Η εργασία είναι ωραιοτάτη και η προσπάθεια του εμφυσώντος τον αυλόν νεανίου είναι εκφραστικωτάτη, ως φαίνεται δε παριστά ούτος τον Φαύστον, όστις δια του αυλού του εσαγήνευε τας νύμφας. Περί τα μέσα της προσεχούς εβδομάδος θέλει εγερθεί και το δεύτερον επί της πλατείας ταύτης αναβρυτήριον, το οποίο αποτελείται εξ άλλου συμπλέγματος. Ωσαύτως δε την πλατεία ταύτην διαφωτίζουσι 52 φανοί φωταερίου και το σύνολον παριστά μαγευτικότατον θέαμα. Οι ιδόντες τας εργασίας της εταιρείας ταύτης και της των Αθηνών ομολογούσιν ότι ο Δήμος Πατρέων επέτυχε την καλυτέραν, διό ανέλαβεν αύτη όμοια έργα και εν Πειραιεί». Τα δύο συντριβάνια της πλατείας Γεωργίου εστοίχισαν συνολικά 70.000 δρχ. της εποχής εκείνης.
Χρονικό του Πατραϊκού τύπου (1840 - 1940), Ν. Πολίτη
Εξάλλου, στο Ιστορικό Λεξικό του Τριανταφύλλου, στο λήμμα «αναβρυτήρια», αναφέρεται σχετικά: «Εις πλατείαν Γεωργίου Α’ εστήθησαν την 28-6-1874. Ήλθον εκ Γαλλίας. Το εν έχει Πάνα και το άλλον αρχαίαν κόρην αμφότερα με λέοντες. Ήλθον το 1874 από την Γαλλικήν Εταιρείαν υδραυλικών έργων της εποχής εν Πάτραις, εδείχθη ενδιαφέρον και τα ηγόρασεν ο Δήμος Πατρέων και τα δύο και αντί 70.000 δρχ. τότε.
