H ιστορία της αγκινάρας ξεκινάει τον 4ο αιώνα π.Χ. όπου οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι την χρησιμοποιούσαν για πεπτικά προβλήματα ενώ η φήμη της εξαπλώθηκε πολύ τον 20ο αιώνα.
Στην πραγματικότητα η δύναμή της κρύβεται στα φύλλα της καθώς το εκχύλισμά τους περιέχει πολλά ωφέλιμα. Η κεφαλή, τα φύλλα και η ρίζα της αγκινάρας έχουν χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά για τη βελτίωση της πέψης και της λειτουργίας του συκωτιού, της χοληδόχου κύστης και των νεφρών.
Η κυναρίνη που βρίσκεται στην αγκινάρα έχει βρεθεί ότι διεγείρει την παραγωγή χολής και μειώνει τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων και της χοληστερίνης. Ασκεί προστατευτική δράση στα ηπατικά κύτταρα, όπως και το γαϊδουράγκαθο.
Η αγκινάρα βοηθά στην αποτοξίνωση του ήπατος μετά από θεραπεία με αρσενικούχα, καθώς και με την αύξηση της αναπαραγωγής των ηπατικών κυττάρων. Όπως και το γαϊδουράγκαθο, βοηθά το συκώτι να αναγεννιέται γρηγορότερα.
aftodioikisi.gr
