Σύμφωνα με δημοσίευμα του Φιλελεύθερου, η γυναίκα υπεβλήθη σε επέμβαση στη σπονδυλική στήλη από τον ιδιώτη γιατρό. Η επέμβαση είχε ως αποτέλεσμα η ασθενής να πέσει σε κώμα και όταν επανήλθε, είχε σοβαρή βλάβη στον εγκέφαλο η οποία της προκάλεσε σοβαρή τετραπληγία.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, με την έκθεση απαίτησης η 64χρονη αποδίδει κυρίως στους εναγόμενους/εφεσίβλητους ότι δεν ακολούθησαν την ισχύουσα ιατρική πρακτική. Να σημειωθεί ότι το ιδιωτικό νοσοκομείο στο οποίο έγινε η επέμβαση απαλλάχθηκε χωρίς να του επιδικαστούν οποιεσδήποτε αποζημιώσεις.
Το Δικαστήριο με τη χθεσινή του απόφαση, σύμφωνα με άρθρο του Μιχάλη Χατζηβασίλη για την εφημερίδα "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ", ανέτρεψε την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου που εκδόθηκε το 2011, με την οποία διαπιστώθηκε μεν λάθος, δεν αποδόθηκε όμως ευθύνη στον ιδιώτη ιατρό. Η ενάγουσα/ εφεσείουσα, ήταν ηλικίας 64 ετών τότε, είχε υποβληθεί στις 20/3/06 και 2/5/06 σε χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική της στήλη από τον εναγόμενο /εφεσίβλητο, ορθοπεδικό νευροχειρούργο, σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Η τελευταία επέμβαση αφορούσε σε ενδοσκοπική δισκεκτομή στο επίπεδο του 4ου και 5ου σπονδύλου της οσφυϊκής μοίρας.
Κατόπιν της δικασικής αποφάσεως, με την έκθεση απαίτησης η 64χρονη αποδίδει κυρίως στους εναγόμενους/εφεσίβλητους ότι δεν ακολούθησαν την ισχύουσα ιατρική πρακτική ως προς τη διαδικασία ενδοχειρουργικού δισκογραφήματος με αποτέλεσμα να προκληθεί εισροή τοξικού σκευάσματος, μέσω του επισκληρίδιου χώρου του νωτιαίου μυελού στον υπαραχνοειδή χώρο, ενώ θα μπορούσαν να προβλέψουν το ενδεχόμενο αυτό ενόψει της χρήσης του καθετήρα ο οποίος προκαλεί επικοινωνία μεταξύ των δυο χώρων.
Με τις υπερασπίσεις τους οι εφεσίβλητοι αρνήθηκαν οποιαδήποτε ευθύνη για αμέλεια ή παράβαση των εκ του νόμου απορρεόντων καθηκόντων τους υποστηρίζοντας ότι η επέμβαση διενεργήθηκε με την επιβαλλόμενη φροντίδα και επιμέλεια.
Το Ανώτατο Δικαστήριο υιοθετώντας τις θέσεις των Γ. Γεωργιάδη και συνεργάτες ΔΕΠΕ, δικηγόρων της 64χρονης, έκρινε την πρωτόδικη απόφαση εσφαλμένη, επισημαίνοντας πως η τελική κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως ο κίνδυνος πρόκλησης των πιο πάνω ζημιών δεν ήταν προβλεπτός, απαλλάσσοντας τον νευροχειρουργό από οποιαδήποτε ευθύνη, αντιστρατεύετο τα ίδια τα ευρήματα του Δικαστηρίου, τα οποία βάσισε στην επιστημονική μαρτυρία του εμπειρογνώμονα μάρτυρα που κατέθεσε για την πλευρά της εφεσείουσας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, υιοθετώντας τις θέσεις των συνηγόρων της εφεσείουσας, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικά ανέφερε: «Με τη μαρτυρία που έχει αποδεχθεί και τα ευρήματα στα οποία κατέληξε θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματίσει το πρωτόδικο Δικαστήριο το γεγονός της ρήξης της μήνιγγας και τις επιπτώσεις από τη ρήξη παρά απλά να το θεωρήσει ως ένα λάθος κατά την επέμβαση και να το προσπεράσει. Δεν διαφεύγει του Εφετείου η διαπίστωση ότι η παρουσία τόσο του αίματος όσο και του υγρού iohexol εντός της μήνιγγας, σημείο όπου υπό κανονικές συνθήκες δεν έπρεπε να βρίσκονται, προήλθε από τη ρήξη της μήνιγγας. Θα έπρεπε να δοθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο η δέουσα βαρύτητα στο εύρημα του ότι από λάθος τρυπήθηκε η μήνιγγα, γεγονός που επέτρεψε να εισέλθει το υγρό iohexol εντός της μήνιγγας και να λειτουργήσει καταλυτικά στη σκέψη του σε σχέση με την απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο ο γιατρός υπήρξε ή όχι αμελής κατά τη χειρουργική επέμβαση. Η πιθανότητα ρήξης της μήνιγγας κατά την επέμβαση δεν ήταν απομακρυσμένη ή αδύνατο να γίνει αντιληπτή. Σημειώνεται το σημείο από τη μαρτυρία του δρ Λοΐζου ότι αν συμβεί τέτοια ρήξη κατά τη διάρκεια της επέμβασης, γίνεται αντιληπτή από τον χειρουργό εφόσον από το σημείο που σχίστηκε αρχίζει και ρέει εγκεφαλονωτιαίο υγρό…».
Ο ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΛΑΘΟΥΣ
Στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφέρεται πως «η ετυμηγορία του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία δεν καταλόγισε στον γιατρό ιατρική αμέλεια κατά τη διενέργεια της επέμβασης, καταρρέει». Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακολουθώντας τις εισηγήσεις των συνηγόρων της εφεσείουσας, καταλήγει με την ακόλουθη τοποθέτηση: «Ο εφεσίβλητος δεν επέδειξε υπό τις περιστάσεις την απαιτούμενη επιμέλεια κατά τη διάρκεια της επέμβασης, γνωρίζοντας ότι ήταν η δεύτερη επέμβαση που θα υποβάλλετο η εφεσείουσα στον ίδιο δίσκο με ορατό το ενδεχόμενο ρήξης της μήνιγγας και να αντιλαμβάνετο τη ρήξη έγκαιρα.
Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τον δρα Λοΐζου η ρήξη της μήνιγγας δεν προκαλεί συμπτώματα. Ως έμπειρος νευροχειρουργός θα έπρεπε να αναμένει ότι η ρήξη θα επέτρεπε την εισροή του υγρού iohexol ή οποιουδήποτε άλλου υγρού, όπως αίμα εντός της μήνιγγας και την επαφή του με το νωτιαίο υγρό ώστε να λάβει προληπτικά μέτρα προς αποφυγή τέτοιου ενδεχομένου». Τα πιο πάνω ως ανέφερε το Δικαστήριο, είχαν δεόντως δικογραφηθεί στις λεπτομέρειες αμέλειας στη σύνταξη του δικογράφου της έκθεσης απαίτησης από τους συνηγόρους της εφεσείουσας.
ΟΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΚΟ
Ενόψει των ευρημάτων η έφεση επιτυγχάνει μερικώς. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται ως προς τον γιατρό. Εκδίδεται απόφαση υπέρ της εφεσείουσας και εναντίον του εφεσίβλητου 1 για τα ποσά των (α) €200.000,00 γενικές αποζημιώσεις με νόμιμο τόκο από την ημερομηνία καταχώρησης της αγωγής (β) €100.000,00 ειδικές αποζημιώσεις με νόμιμο τόκο από την ημερομηνία καταχώρησης της αγωγής μειωμένου κατά το ήμισυ, (γ) €150.000,00 μελλοντικές απώλειες με νόμιμο τόκο από τις 19/7/11 πλέον έξοδα τόσο της πρωτόδικης διαδικασίας όσο και κατ’ έφεση όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.