Ο ΝΙΚΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ μιλάει αποκλειστικά στο achaianews με αφορμή τον «Κρυμμένο Θησαυρό» που αυτός διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1966:

Συνέντευξη στον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟ

 Εκείνος ο Μάρτιος του 1966, δεν ήταν για την Πάτρα ένας ακόμα συνηθισμένος Μάρτιος που ακολουθούσε πειθήνια και βαρύθυμα κάποιον  Φεβρουάριο. Αποδείχθηκε ένας μήνας-ποπολάρος, που τόλμησε να βγάλει «γλώσσα» στον πανδαμάτορα Καρναβαλικό χρόνο! Από εκείνη τη χρονιά, τίποτα δεν θα ήταν ίδιο στο Πατρινό Καρναβάλι…
Ένα νέο παιχνίδι γεννήθηκε τότε και μαζί του κυοφορήθηκε η κοσμογονία του θεσμού: Το ρηξικέλευθο «Κυνήγι του Κρυμμένου Θησαυρού», που  διοργάνωσε εκείνη τη χρονιά ο πιονέρος της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου Νίκος Μαστοράκης (μάλλον περιττές οι όποιες  συστάσεις για την ταυτότητα και τις περγαμηνές του…) κατάφερε σύντομα, να γιγαντώσει το Καρναβάλι και να απογειώσει τη διοργάνωση...
 
Σήμερα, 53 ολόκληρα χρόνια μετά από το Μάρτιο του 1966, ο Νίκος Μαστοράκης, μιλάει για πρώτη φορά για εκείνο το «δώρο» του στην Πάτρα και αναφέρεται σε όλα: Στον Άλκη Στέα, στον Δήμο Πατρέων, στην αναγνώριση που του οφείλει η πόλη, στις «ντροπιαστικές» τηλεοπτικές καλύψεις της παρέλασης από την κρατική τηλεόραση, στις κακόγουστες «αντιγραφές» του Πατρινού Καρναβαλιού, αλλά και στην ενδεχόμενη επιστροφή του στον «Κρυμμένο Θησαυρό»…

Προσοχή, για όσους συνεχίσουν την ανάγνωση: Ο  Μαστοράκης δεν μιλάει με τις λέξεις: «Πυροβολεί»!

-Κύριε Μαστοράκη, θυμόσαστε καλά εκείνο το πρώτο «Κυνήγι του Κρυμμένου Θησαυρού»;

«Όχι μόνο το θυμάμαι, αλλά έχω φυλάξει και τα σχετικά έγγραφα που ανταλλάξαμε με το Δήμο Πατρέων! Το Κυνήγι αυτό δωρίσθηκε από μένα και ανήκει στην Πάτρα.

Το «Κυνήγι του Θησαυρού» βέβαια, δεν ήταν δική μου ιδέα, υπήρχε εκατοντάδες ίσως χρόνια πριν. Το έπαιζαν περιορισμένα, παρέες, σχολεία κ.ά. σε ολόκληρο τον κόσμο.
Δική μου ιδέα ήταν, να το κάνω με ραδιοφωνικές οδηγίες και να ακολουθήσω με φωτογράφους, αυτές τις εκατοντάδες αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν σε ολόκληρη την Αθήνα, με διακοσμημένα τα αυτοκίνητα όπως τους είχαμε ζητήσει και ήταν το θέαμα και το ακρόαμα με όλες τις κόρνες που χάλαγαν τον κόσμο, μοναδικό!
Και βέβαια, η ιδέα να μεταφυτέψουμε στο Καρναβάλι της Πάτρας ένα ραδιοφωνικό παιχνίδι που είχε σαρώσει σε επιτυχία, ήταν μια καταπληκτική έμπνευση. Ειδικά γιατί μασκαράδες είμαστε όλοι μας, όλο το χρόνο και στο Καρναβάλι της Πάτρας αποδίδονται τα εύσημα της «μασκαροσύνης» μας.
Έτσι έγινε το παιχνίδι στην Πάτρα και πρέπει να πω, ότι τόσα χρόνια μετά έχει «κρατήσει» και έχει γίνει μια επιτυχημένη εκδήλωση των ανθρώπων της Πάτρας που  αποδεικνύουν, ότι εκτός από το να μασκαρεύονται και να χορεύουν, έχουν και άλλα ταλέντα: Πηγαίνουν με θρησκευτική σχεδόν προσήλωση να λύσουν τους γρίφους του Κυνηγιού του Θησαυρού, για να κερδίσουν για το Καρναβάλι και τον εαυτό τους, ένα ακόμα τίτλο, μιας ακόμα χρονιάς.
Που αυτό το παιχνίδι μαζί με αυτό το Καρναβάλι, όχι απλώς έχει επιζήσει, όχι απλώς έχει μεγαλώσει, αλλά το αντιγράφουν σε όλη την Ελλάδα χωρίς ντροπή μπορώ να πω, άλλα Καρναβάλια, που κάνουν κυνήγι Θησαυρού»

-Ποιο θεωρείτε ότι είναι το κυρίαρχο στοιχείο του Πατρινού Καρναβαλιού;

«Αυτό που θυμάμαι πάντα και νομίζω ότι είναι και το κυρίαρχο στοιχείο στο Πατρινό Καρναβάλι, είναι η μεταμφίεση η κοινωνική και η συναισθηματική των ανθρώπων τον καιρό του Καρναβαλιού και του παιχνιδιού. Οι άνθρωποι οι καθημερινοί, που συνήθως μπορεί να πλήττουν, να θυμώνουν και να διχάζονται, ενώνονται περίεργα σε ένα συναισθηματικό παιχνίδι, όπου δεν διασκεδάζουν απλώς, αλλά γλεντάνε την παρουσία τους ίσως επειδή πιστεύουν, ξέρουν και έτσι είναι, ότι αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές του Πατρινού Καρναβαλιού. Αν δεν υπήρχαν οι Πατρινοί, δεν θα υπήρχε Καρναβάλι, ούτε βέβαια το Κυνήγι του Κρυμμένου Θησαυρού».

-Ο Δήμος Πατρέων δεν σας έχει τιμήσει έως σήμερα για την προσφορά σας στο Πατρινό Καρναβάλι. Δεν έχετε κάποια πικρία για αυτή την παράλειψη;

«Κάθε άλλο! Για μένα, η αναγνώριση και το «ευχαριστώ» για το ασήμαντο αυτό που έκανα με το παιχνίδι αυτό, είναι η αποδοχή του κόσμου του ίδιου, των δημοσιογράφων, των ραδιοφωνικών παραγωγών.
Των ανθρώπων που κατά καιρούς μού τηλεφωνούν και μου λένε, «εσύ που έκανες το παιχνίδι στην Πάτρα, δεν θα έρθεις σε ένα Καρναβάλι;»
Οι επίσημες επιβραβεύσεις, για μένα είναι και πληκτικές και υποκριτικές και είναι επιφυλαγμένες, για ανθρώπους που συνήθως δεν τις αξίζουν.
Επομένως, ούτε πλακέτα θέλω, ούτε επίσημη αναγνώριση και το ευχαριστώ που ακούω, μετά από τόσα πολλά χρόνια σχεδόν κάθε χρόνο, είναι υπέρ αρκετό για μένα!»

Φωτογραφία, από τη γένεση του «Κρυμμένου Θησαυρού», με τις δοκιμασίες των  συμμετεχόντων Καρναβαλιστών

-Τι θέλατε να πείτε στους πολυάριθμους θαυμαστές σας, που φανατικά ακολουθούν κάθε βήμα σας και μέσω διαδικτύου που μοιράζεστε τις σκέψεις σας;   

«Θα ήθελα να τους πω, ότι μπορούν να με εμπιστεύονται γιατί δεν τους πρόδωσα ποτέ και δεν έκανα κάτι διαφορετικό, από αυτό που είχα δηλώσει ότι θα κάνω.
Είναι δύσκολο, στην εποχή μας ειδικά να λες την αλήθεια. Η αλήθεια, διώκεται και καταδιώκεται, αλλά ποτέ μου δεν έχασα στη μακριά διαδρομή. Έχασα ορισμένες μάχες λέγοντας την αλήθεια, τον πόλεμο όμως ελπίζω ότι τον έχω κερδίσει και θα συνεχίζω να τον κερδίζω»«Ναι, θα ήθελα να ξαναζήσω το Κυνήγι του Κρυμμένου Θησαυρού!»

-Θα επιθυμούσατε να ξαναζήσετε ένα ακόμα Παιχνίδι του Κρυμμένου Θησαυρού στην Πάτρα, μετά από τόσα χρόνια;

«Θα μου ήταν πολύ ευχάριστο να ξαναζήσω με νέες γενιές ανθρώπων του Παιχνιδιού αυτό που φυτεύτηκε στο Καρναβάλι της Πάτρας, πριν από μισό και πλέον αιώνα. Και είναι συναισθηματικά ικανοποιητικό, να βλέπεις ότι αυτό που δώρισες, όσο μικρό και ασήμαντο και αν ήταν, οι άνθρωποι το αξιοποίησαν, το αγάπησαν και κυρίως το διατήρησαν. Γιατί δυστυχώς, πολιτιστικά, κοινωνικά και σε άλλες πτυχές της ζωής μας στην Ελλάδα, δεν ξέρουμε να διατηρούμε την ιστορία μας, να την αξιοποιούμε και να την σεβόμαστε».

Aπό τη γένεση του «Κρυμμένου Θησαυρού», με τις δοκιμασίες των συμμετεχόντων Καρναβαλιστών

-Τι έρχεται στο μυαλό σας πιο έντονα από παλιά Καρναβάλια, που είχατε διασκεδάσει στην Πάτρα;

-«Ως πολύ νεότερος, 50 χρόνια πίσω, θυμάμαι τη μαγεία του μυστηρίου του Καρναβαλιού της Πάτρας σε εκείνους τους χορούς που πήγαινες μεταμφιεσμένος και ήλπιζες ότι ένα ζευγάρι μάτια πίσω από μία μάσκα απέναντί σου, θα ήταν ίσως, ο έρωτας της ζωής σου. Καμία απογοήτευση σε αυτή τη σπέκουλα, δεν ήταν ικανή για να καταργήσει τις προσδοκίες της επόμενης χρονιάς»  

«Η ιδιωτική τηλεόραση, δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά το Πατρινό Καρναβάλι»

-Πως θα χαρακτηρίζατε σήμερα το Πατρινό καρναβάλι;

«Η γνώση του σημερινού Πατρινού Καρναβαλιού για μένα, είναι η τηλεόραση που βλέπω καμιά φορά και που καμία μετάδοση που έχω δει, δεν είναι αντάξια του Πατρινού Καρναβαλιού. Θεωρώ δηλαδή, ότι η τηλεόραση «πασαλείβει» την υποχρέωσή της να μεταδώσει τις σκηνές από το Πατρινό Καρναβάλι.
Ας αφήσουμε την Κρατική τηλεόραση ΕΡΤ, που είναι αξιοθρήνητη και ντροπή για την χώρα που την έχει, αλλά και η ιδιωτική τηλεόραση δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά και επαγγελματικά το Πατρινό Καρναβάλι.
Ανάμεσα στην «καταιγίδα» των reality, μπορούσε η τηλεόραση, εάν ήταν έξυπνη και δημιουργική, να έχει φτιάξει ένα reality αποκριάτικο που να ξεκινάει από τις προετοιμασίες του Καρναβαλιού και να τελειώνει δύο μέρες μετά τις παρελάσεις. Παρακολουθώντας τη ζωή των απλών ανθρώπων, που βάζουν τις ώρες τους, το κέφι τους, καμιά φορά και τα λεφτά τους, για να φτιάξουν το Καρναβάλι καλύτερο.
Και βεβαίως το ίδιο το Καρναβάλι με μια καλή τηλεοπτική παραγωγή, θα μπορούσε να είναι υπερθέαμα,  σε έναν καιρό απόλυτης στεγνότητας τηλεοπτικού θεάματος. Αλλά και εκεί, η ελληνική τηλεόραση χρειάζεται να της δείξεις τον δρόμο για να τον ακολουθήσει και δυστυχώς καμιά φορά με στραβό τρόπο».

Ο Άλκης Στέας (αριστερά) το 1967, παρουσιαστής πλέον, στον 2ο Κρυμμένο Θησαυρό

-Άρα, θα είχε οικονομικό ενδιαφέρον μια καλή τηλεοπτική παραγωγή του Πατρινού Καρναβαλιού;

«Εγώ πιστεύω, ότι κάποια μέρα, η τηλεόραση που ακολουθεί την οσμή του χρήματος, θα καταλάβει ότι ένα σοβαρό, όμορφο και έξυπνο τηλεοπτικό πανηγυράκι στημένο γύρω από το Καρναβάλι της Πάτρας, θα της άφηνε πολλά λεφτά.

-Αν ο Δήμος Πατρέων ή η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας σας πρότεινε να αναλάβετε την πραγματοποίηση ενός ντοκιμαντέρ ή μιας παραγωγής για την ανάδειξη του Πατρινού Καρναβαλιού, θα το δεχόσασταν;

«Δεν υπάρχει περίπτωση να πω όχι, αφού έτσι κι αλλιώς είναι η εποχή που ασχολούμαι με το είδος του  ντοκιμαντέρ.
Σαφώς θα μπορούσα και θα ήθελα και ντοκιμαντέρ να κάνω, αλλά και μια τηλεοπτική παραγωγή σε H.D. με το Καρναβάλι σε όλες του τις φάσεις και όχι με 2-3 κάμερες  να περπατάνε» ανάμεσα στον κόσμο και κάποιον ρεπόρτερ να θέτει ανόητες ερωτήσεις όπως «περνάτε καλά;», «διασκεδάζετε;».
«Ο Άλκης Στέας και εγώ! Γιατί με διαδέχτηκε στον Κρυμμένο Θησαυρό»

Ακόμα και …επιτραπέζιο παιχνίδι κατάφερε να γίνει ο Νίκος Μαστοράκης, που μάλιστα χάλασε κόσμο!

-Για ποιο λόγο, δεν συνεχίσατε εσείς την παρουσίαση του «Κυνηγιού» τα επόμενα χρόνια και σας διαδέχθηκε ο Άλκης Στέας;

-«Γιατί πιστεύω, ότι μία φορά είναι αρκετή! Όταν κάνεις κάτι μία φορά και είναι καλό και πετυχημένο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κουράζεις με την παρουσία σου και πρέπει να ομολογήσω, ότι ο Άλκης έκανε καταπληκτικά τη δουλειά του και δεν υπήρχε περίπτωση εγώ να μην του δώσω την έγκρισή μου να με διαδεχθεί. Γιατί ουδέποτε είχα σκοπό να μείνω σε αυτό το παιχνίδι.
Ήταν δώρο μου στην Πάτρα και στον κόσμο της και σε ένα Καρναβάλι που το άξιζε να έχει ένα τέτοιο παιχνίδι.»

Στιγμιότυπο, από το πρώτο ιστορικό «Κυνήγι Κρυμμένου Θησαυρού» του 1966. Με την πλάτη διακρίνεται ο Νίκος Μαστοράκης και δεξιά ως συμμετέχων, ο Άλκης Στέας που από την επόμενη χρονιά ανέλαβε την παρουσίαση του παιχνιδιού

Τα αυτοκίνητα των συμμετεχόντων με καρναβαλική «παραλλαγή» για τις ανάγκες του παρθενικού «Κρυμμένου Θησαυρού»

Τα τηλεγραφήματα που αντήλλαξαν το 1966 ο τότε Δήμαρχος Θεόδωρος Άννινος με τον Νίκο Μαστοράκη, για τη διοργάνωση του 1ου Κρυμμένου  Θησαυρού. Ερωτήματα προκύπτουν από την (λανθασμένη;) ημερομηνία που αναγράφεται στο τηλεγράφημα του Δημάρχου, αφού φαίνεται ότι είναι μεταγενέστερη του παιχνιδιού που είχε γίνει τον Μάρτιο του 1966