Toυ Νίκου Κωνσταντάρα από την «Καθημερινή»

Η νέα επέλαση του κορωνοϊού στη χώρα μας ήταν προβλέψιμη. Είναι στη φύση των πανδημιών να εξελίσσονται σε κύματα. Το 1918, η νέα γρίπη που καταγράφηκε για πρώτη φορά την άνοιξη στις ΗΠΑ, το καλοκαίρι φάνηκε να υποχωρεί. Επανήλθε, όμως, δριμύτερη το φθινόπωρο, με τον ιό –μεταλλαγμένο και φονικότερο– να θερίζει περισσότερους σε όλο τον πλανήτη. Ο νέος κορωνοϊός έφθασε στην Ελλάδα πριν από επτά μήνες, βρήκε τη χώρα ασυνήθιστα θωρακισμένη, με την κυβέρνηση οργανωμένη, τους πολίτες ταγμένους στον αγώνα εναντίον του. Στη δεύτερη φάση, ο ιός χρησιμοποιεί ως Δούρειο Ιππο τα υποκείμενα νοσήματα της κοινωνίας μας: τον εφησυχασμό, την αμφισβήτηση, τη συνωμοσιολογία, την κομματοθρεμμένη απείθεια, την αδυναμία του κράτους να κινηθεί γρήγορα ώστε να εκμεταλλευθεί εγκαίρως δωρεές και να αξιοποιήσει την καλή διάθεση των πολιτών.

Παρότι η αντιμετώπιση του κορωνοϊού στην Ελλάδα παραμένει πιο επιτυχημένη απ’ ό,τι στις περισσότερες χώρες, είναι σαφές ότι μπήκαμε στον δεύτερο γύρο της μάχης με λιγότερη εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Αυτό είναι αποτέλεσμα και της αρχικής επιτυχίας, η οποία ενθαρρύνει πολλούς να αμφισβητούν τη σοβαρότητα του κινδύνου, αλλά και επειδή παράμετροι της δημόσιας συζήτησης παραμένουν η επιπόλαιη διχόνοια και η αμφισβήτηση της αυθεντίας. Εύλογη ήταν η χθεσινή έκκληση του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη για κοινό αγώνα κράτους, επιστημόνων και πολιτών. «Να βρεθούμε μπροστά από τον κορωνοϊό αντί να τον ακολουθούμε», είπε.

Παρομοίως, η σημερινή ύφεση στο μέτωπο με την Τουρκία δεν σημαίνει ότι δεν θα ακολουθήσουν νέα κύματα επιθετικότητας. Οπως και με τον κορωνοϊό, η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει αυτή την περίοδο για να θωρακιστεί στους τομείς της διπλωματίας, των ένοπλων δυνάμεων, της τεχνολογίας, της οικονομίας, της κοινωνίας. Για να βρεθούμε μπροστά από την Τουρκία, αντί να την ακολουθούμε, είναι ανάγκη ο πολιτικός κόσμος να συμφωνεί στους κύριους στόχους της εθνικής στρατηγικής, οι πολίτες να μην παρασύρονται από τα εφήμερα και τα επουσιώδη, να γνωρίζουν τι διακυβεύεται και τις αιτίες των προβλημάτων. Να γνωρίζουν τι είναι εφικτό μέσα στο πλαίσιο του δικαίου. Η Ελλάδα σήμερα έχει την ευκαιρία να διαπραγματευθεί με παλιούς συμμάχους, να συνάψει νέες φιλίες. Ευθυγραμμίζοντας τα συμφέροντα των συμμάχων με τα δικά της, πολλαπλασιάζει τη δύναμη και την επιρροή της. Ο αντίπαλος είναι ισχυρός, επίμονος και μαθαίνει από τα λάθη του. Εμείς δεν έχουμε περιθώρια για κανένα λάθος.