Και ενώ όλοι είμαστε φοβισμένοι πιστεύοντας πως η ζωή, που είναι μικρή, μπορεί να συντομεύσει πιο πολύ σε μια εποχή πανδημίας, όταν μάλιστα δεν διαθέτουμε ακόμα ως κοινωνία τα μέσα προς αντιμετώπιση και καταπολέμησή της, πληροφορηθήκαμε ένα ευχάριστο, και σπάνιο, γεγονός, ότι γηραιά κυρία 102 ετών από τα Ιωάννινα, καθώς και 78χρονη από την Κομοτηνή, με υποκείμενα νοσήματα μάλιστα, αποσωληνώθηκαν και εξήλθαν από τη ΜΕΘ.

Συνέβη και αλλού, σε άλλη χώρα, αλλά τόσο σπάνιο, ενώ και νέοι διασωληνώνονται και φεύγουν από τον κόσμο μας και, όταν σχεδόν συνομήλικοί σου πάνε μαζί τους, σκέφτεσαι πώς θα διαφύγεις το …ταξίδι αυτό, προσέχοντας, κατά το δυνατό…

Και ελπίζεις να τα καταφέρεις, να ξεφύγεις από την επαφή ανάμεσα σε φορείς …αθέατους κυκλοφορώντας ή παραμένοντας οίκοι.

Κι ενώ έτσι σκέφτεσαι, μια θαυμαστή διαφυγή παρατηρείς για ένα πετούμενο:

Ένα πέταγμα, μια επαφή, με σφοδρότητα - Ένα αποτύπωμα στη γυάλινη επιφάνεια - «εν είδει περιστεράς»! Σαν …ουράνιο σημάδι! Στο παράθυρο…

Και στο δάπεδο δεν έπεσε, παρά το σίγουρο σοκ, και πέταξε πάλι στον αέρα!

Και νοιάζεσαι για τους συνανθρώπους, τους φίλους τους καλούς, τους δικούς σου αγαπημένους!

«…Σ' αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν' αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται. Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα» (Οδυσσέας Ελύτης, από το λόγο του στη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών, 1963, κατά την τελετή βράβευσής του με το βραβείο Νόμπελ).

* O Παναγιώτης Χαλούλος είναι φιλόλογος.