Γράφει
ο
ΝΙΚΟΣ Α. ΠΑΠΠΑΣ*

Η αρχή έγινε. Σου είπαν να μένεις σπίτι. Και τώρα πώς γίνεται αυτό; Ο,τι έχεις δημιουργήσει στην ζωή σου ξαφνικά καθρεφτίζεται στο σπίτι σου. Το καταφύγιο που με τόσο κόπο δημιουργούσες όλα αυτά τα χρόνια, ήρθε η ώρα να φιλοξενήσει και εσένα.

Ο,τι και εάν έχεις σπείρει εκεί έξω, ό,τι έχεις χτίσει, τη δημόσια εικόνα σου, τα οικονομικά σου, τις κοινωνικές και επαγγελματικές σου επαφές, ξαφνικά δεν χωράνε σε αυτό. Μένοντας σπίτι δεν υπάρχει εικόνα. Υπάρχεις εσύ και ό,τι έχεις δημιουργήσει με το μέσα σου. Ερχεται το μεγάλο τεστ, εάν χώρας σε αυτό ή περισσεύεις. Εάν σε αποδέχονται ή σε ανέχονται. Εάν σε θέλουν ή δεν σε θέλουν. Εάν είσαι επιλογή ή αναγκαίο κακό. Εάν σε νοιάζονται ή αδιαφορούν για εσένα. Τώρα θα φανεί τι έχεις χτίσει όλα τα χρόνια της ύπαρξής σου.

Τι σχέση που έχεις με τους οικείους. Το πώς νιώθεις μέσα στο σπίτι έχει την σημασία του. Μήπως νιώθεις ματαίωση και μοναξιά που κάλυπτες τόσο καιρό με την εικόνα σου και τις ανάλογες πράξεις έξω από το σπίτι; Τα ψέματα που έλεγες στον εαυτό σου για το ποιος είσαι ξαφνικά αρχίζουν να αποκαλύπτονται. Την εικόνα που προστάτευες νιώθοντας άλλο μέσα σου και άλλο να δείχνεις και να προς τα έξω ξαφνικά αρχίζει να θρυμματίζεται σε χίλια κομμάτια. Την αλήθεια που δεν τολμάς να ομολογήσεις στον εαυτό σου και σε οποιονδήποτε άλλον ξαφνικά πρέπει να την αντιμετωπίσεις. Την έλλειψη αγνών κινήτρων και την ανειλικρίνεια που έκρυβες για το ποιος είσαι σε βαθμό να μην ξέρεις ποιος είσαι ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σου σαν ένα τέρας που δεν έχεις τα όπλα να πολεμήσεις.

Ηρθε το «μένουμε σπίτι» για να έρθεις αντιμέτωπος με τη δυστυχία που δεν γνώριζες ως τώρα ότι την έχεις. Τώρα είναι η ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με τα πιο αγνά και σκοτεινά κομμάτια του εαυτού σου.
Ομως όλοι φοβόμαστε τις αλλαγές. Ολοι φοβόμαστε αν θα αντεπεξέλθουμε στην εικόνα που θέλουμε να έχουμε για τον εαυτό μας, όλοι φοβόμαστε την επιλογή μας αν είναι σωστή ή λάθος, αν θα πετύχει και αν θα συμβεί το καλύτερο που έχουμε σκεφτεί.

Επειδή στην αλλαγή την ευθύνη την παίρνουμε εμείς για εμάς, αν και συνήθως επηρεάζει και τρίτους. Οπότε ο φόβος της ενοχής και της ντροπής, στην περίπτωση που κάνουμε λάθος, γιγαντώνεται. Πρέπει να φτάσεις στον γκρεμό, τον δικό σου γκρεμό, τον προσωπικό, για να αλλάξεις πορεία.

Αυτό πιστεύω. Φτάσαμε σε έναν γκρεμό σήμερα. Μικρές αλλαγές γίνονται καθημερινά, αφού κάθε μέρα έχουμε δεκάδες επιλογές για το πώς θα δράσουμε. Ομως, αυτές οι επιλογές είναι πάντα στο πλαίσιο αυτού που ονομάζουμε «comfort zone». Είναι αλλαγές που αντέχουμε συναισθηματικά. Τώρα οι αλλαγές έρχονται απέξω. Είναι παγκόσμιες. Και μας αναγκάζουν να αλλάξουμε όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά και την ψυχή μας. Για την ακρίβεια την Ψυχική μας υγεία. Ξέρω πώς δεν θέλεις να νιώσεις τον πόνο της αλλαγής, αν αυτή δεν πετύχει. Δεν θέλεις να νιώσεις την ενοχή και την ντροπή απέναντι σ' εσένα και σε άλλους, αν χάσεις.
Τι σου συμβουλεύω;

Να βρεις ελευθερία, εκεί που υπήρχε φυλακή. Να φέρεις την αλήθεια, αποφεύγοντας το ψέμα. Ζώντας την αγάπη κανονικά και όχι με απάθεια. Δυο πράγματα είναι που δεν υπάρχουν αλλά μπορεί να παράγεις. Την ελπίδα η τον φόβο. Επέλεξε την ελπίδα. Και αν δεν μπορείς υπάρχουν ειδικοί εκεί έξω να σε βοηθήσουν. Ειδικά αυτή την στιγμή.

* Ο Νίκος Α. Παππάς είναι σύμβουλος Ψυχικής Υγείας.