ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Πάτρα, Νοέμβριος 1973: Ο ραδιοφωνικός σταθμός και η παραλίγο επέμβαση των τανκς

Το Νοέμβριο του 1973, παράλληλα με το Πολυτεχνείο, αποφασίζεται κατάληψη και στο Παράρτημα του Πανεπιστημίου Πατρών. Ο χώρος ονομάζεται Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και οι χίλιοι περίπου φοιτητές που βρέθηκαν εκεί το μεσημέρι της 14ης Νοεμβρίου εξέλεξαν μια δωδεκαμελή Συντονιστική Επιτροπή με Πρόεδρο τον Κώστα Βογιατζή και μέλη τους:

Κώστα Ευαγγελάκο, Δημήτρη Βεργίδη, Δημήτρη Τσίγκα, Τζόγια Καππάτου, Χριστόδουλο Λέφα, Γιάννη Πουντουράκη, Άννα Μπαστάκη, Νίκο Ηλιόπουλο, Βασίλη Μιχολό, Αντώνη Τσουρινάκη και Μιχάλη Ζουρνά.

Το απόγευμα της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου, στα πρότυπα των συναδέλφων τους στο Πολυτεχνείο, οι φοιτητές φτιάχνουν ακόμα και ραδιοφωνικό σταθμό που εκπέμπει στους 1600 χιλιόκυκλους στα μεσαία και εκπέμπει αρχικά σε όλη σχεδόν την πόλη, από τα Ζαρουχλέικα μέχρι το Ρίο και κατόπιν (χάρη στον εξοπλισμό που έφερε ο φοιτητής Βασίλης Κουλουμπής) στην ευρύτερη περιοχή, ακόμα και ως το Μεσολόγγι.

Υπεύθυνοι της λειτουργίας του σταθμού ορίστηκαν οι Χριστόδουλος Λέφας και Αντώνης Τσουρινάκη και εκφωνητές οι Γιάννα Μαμμωνά και Πέτρος Αλεξανδρόπουλος.

Μέσα από τις εκπομπές του σταθμού διαβάζονται κείμενα ενάντια στη χούντα, ενώ ο κόσμος της Πάτρας καλείται να συμμετάσχει σε μια μεγάλη διαδήλωση που διοργανώθηκε το ίδιο βράδυ στους δρόμους της πόλης.

 

Φωτογραφία από την κατάληψη του Παραρτήματος (αρχείο Π. Εσκίογλου)

 

Οι κινήσεις στο ΚΕΤΕΣ και η αποχώρηση

Παράλληλα με την εξέλιξη της κινητοποιήσεις οι φοιτητές που συντονίζουν την κατάληψη ενημερώνονται τηλεφωνικά για όσα γίνονται στο Πολυτεχνείο και την επικείμενη στρατιωτική επέμβαση. Έτσι μετά τα μεσάνυχτα κι ενώ η διαδήλωση έχει τελειώσει, οι πολίτες έχουν αποχωρήσει από το δρόμο και η αστυνομία έχει δυναμική παρουσία, η πόρτα του Παραρτήματος κλείνει για όλους.

Οι περίπου 500 φοιτητές που μένουν μέσα πληροφορούνται ότι στο στρατόπεδο ΚΕΤΕΣ γίνονται περίεργες κινήσεις και ότι υπάρχει πιθανότητα να ξεκινήσουν από εκεί τανκς ενάντια στην κατάληψη. Την ίδια περίπου ώρα ο δικηγόρος Ασημάκης Φωτήλας τους ενημερώνει για την κάθοδο αρμάτων στην Αθήνα και ότι επίκειται η επιβολή στρατιωτικού νόμου σε όλη τη χώρα.

Η αιματοχυσία είναι πια βέβαιη, μαζί και οι δεκάδες συλλήψεις, κι έτσι η Επιτροπή της Κατάληψης αποφασίζει τη σταδιακή εκκένωση του Παραρτήματος. Από την κεντρική πόρτα βγαίνουν κατά διαστήματα ομάδες των 5 ή 10 ατόμων προκειμένου να μην δοθεί η εικόνα της άτακτης αποχώρησης. Μία από αυτές τις ομάδες αναλαμβάνει να «φυγαδεύσει» και τον εξοπλισμό του ραδιοφωνικού σταθμού, ο οποίος μάλλον κατέληξε στο λιμάνι χωρίς να βρεθεί ποτέ από την Αστυνομία, παρά τις έρευνες.

Στις 3 τα ξημερώματα, 3 – 4 φοιτητές από αυτούς που παραμένουν στο Παράρτημα μαθαίνουν μέσω τηλεφώνου για τη στρατιωτική επέμβαση στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, χωρίς όμως να διαρρεύσουν την είδηση για να μη δημιουργηθεί πανικός.

Όταν έχει ήδη αποχωρήσει το σύνολο σχεδόν των φοιτητών, στο Παράρτημα παραμένουν κάποια από τα μέλη της Επιτροπής Κατάληψης, μαζί με 2-3 ακόμα φοιτητές. Είναι έτοιμοι να φύγουν όταν αντιλαμβάνονται ότι στην κεντρική είσοδο του Παραρτήματος βρίσκεται ένα περιπολικό της Αστυνομίας με επικεφαλής τον αρχιφύλακα Γεώργιο Δαρζάνο.

Προτιμούν να διαφύγουν από τις τουαλέτες στην πίσω πλευρά του κτιρίου, απ’ όπου φτάνουν στον κήπο του γειτονικού σπιτιού. Ο Διονύσης Ταγκαλάκης αφηγείται πως όταν χτυπούν την πόρτα του σπιτιού, γίνεται ο εξής διάλογος, ανάμεσα στον ίδιο και την ηλικιωμένη κυρία που τους άνοιξε:

 

– Τι θέλετε;

– Μας κυνηγάει η αστυνομία, μπορούμε να περάσουμε;

– Παιδάκι μου, όλο το Πανεπιστήμιο;

– Όχι γιαγιά μόνο εμείς είμαστε…

Πληροφορίες από το βιβλίο: Δ. Κοσμόπουλος, Δικτατορία και Αντίσταση στην Πάτρα 1967-1974, Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης, Πάτρα 2003

Φωτογραφίες: από την ιστοσελίδα του Αντιδικτατορικού Φοιτητικού Κινήματος Πάτρας: http://arcadia.ceid.upatras.gr/afkpatras

 

Search