Σύμφωνα με την τρέχουσα ειδησεογραφία, αναφερόμενος στον αφορισμό του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, της υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκης Κεραμέως και του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας Νίκου Χαρδαλιά, ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ τόνισε ότι αυτή την αρμοδιότητα την έχει μόνο η Ιερά Σύνοδος και ο μητροπολίτης πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος δεν είχε κανένα δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο.
Ο νομομαθής και κανονολόγος Πειραιώς Σεραφείμ περιορίζεται μόνο στην διαπίστωση ότι ο πρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιος «δεν είχε κανένα δικαίωμα». Δεν αποκηρύσσει με σαφήνεια τον αφορισμό, όπως έκανε στην περίπτωση του μακαρίτη λαϊκού θεολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου, ο οποίος μάλιστα είχε αφοριστεί από Μείζονα και Υπερτελή Σύνοδο. Έλεγε για τον μακαρίτη: «...η κανονική αυτού δίωξη και καταδίκη ήτο ιεροκανονικώς αλλά και ουσιωδώς ενώπιον του Παναγίου Θεού ανεπέρειστος, αβάσιμος και απαράδεκτος».
Ο αφορισμός του πρωθυπουργού και των συνεργατών του τι είναι άραγε για τον μητροπολίτη Πειραιώς «ιεροκανονικώς και ουσιωδώς»;
Ο πρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιος θεωρούσε ότι ήταν «αντικανονικός ο αφορισμός του Ν. Σωτηρόπουλου υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως». Κλείνει τα μάτια στο γεγονός ότι επρόκειτο για απόφαση Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου. Αν εκείνος ο αφορισμός ήταν «αντικανονικός», ο δικός του γιατί είναι «κανονικός»; Έχει ισχυρότερη τεκμηρίωση;
Η Μείζων και Υπερτελής Σύνοδος στο κείμενο του αφορισμού του Ν. Σωτηρόπουλου έγραψε: «...οφειλετικώς προνοουμένη η Μείζων και Υπερτελής Ιερά Σύνοδος του πνευματικού συμφέροντος σύμπαντος του Ορθοδόξου πληρώματος, αφώρισε και εξέκοψε τον ειρημένον τέλεον του σώματος της κανονικής Εκκλησίας». Μέχρι εκεί.
Ενώ ο πρ. Καλαβρύτων φρόντισε ο αφορισμός που εξαπέλυσε να είναι πιο ...τρομακτικός:
« Ἀφωρισμένοι εἴησαν παρά τῆς Ὑπεραγίας, Ὀμοουσίου, Ζωοποιοῦ καί ἀδιαιρέτου Τριάδος, τοῦ ἑνός τῇ φύσει Θεοῦ Κυρίου Παντοκράτορος, ὡς καί παρά τῆς Υπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τῆς καί Τρυπητῆς ἐπονομαζομένης.
Κατηραμένοι, ἀσυγχώρητοι καί μετά θάνατον ἄλυτοι καί τυμπανιαῖοι ἔστωσαν.
Κληρονομήσειεν τήν λέπραν τοῦ Γιεζή καί τήν ἀγχόνην τοῦ προδότου Ἰούδα. Σχισθεῖσα ἡ γῆ καταπίοι αὐτούς ὡς τόν Δαθάν καί Ἀβειρών.
Ἔχοιεν δέ καί τάς ἀράς ἁπάντων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί λοιπῶν ἁγίων Πατέρων».
Οι λόγοι που ο πρ. Καλαβρύτων προέβη στον αφορισμό είναι, φυσικά, παντελώς ανυπόστατοι. Το να επικαλείται ένα μέιλ στο οποίο φέρεται ο πρωθυπουργός να είπε κάτι ανάρμοστο – που δεν το είπε, κατά τη γνώμη μου -, ή να ...ξεχειλώνει δηλώσεις της Υπουργού Νίκης Κεραμέως για να εξάγει το συμπέρασμα που αυτός θέλει, είναι αστείοι λόγοι για αφορισμό.
Τεράστια ευθύνη για την υπόθεση του αφορισμού φέρει και ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Ιερώνυμος, τη κανονική αδεία του οποίου ο προκάτοχός του προέβη στην εκκλησιαστική πράξη του αφορισμού και ο οποίος δεν έχει αποδοκιμάσει μέχρι στιγμής τον αφορισμό.
Ας γνωρίζει πως αυτή η υπόθεση στιγμάτισε για πάντα την αρχιερατεία του – για να μην πω την έχει ακυρώσει – από την στιγμή, μάλιστα, που ο πρ. Καλαβρύτων ...ενέπλεξε στον αφορισμό της ντροπής που εξαπέλυσε, την προστάτιδα του Αιγίου, την Παναγία την Τρυπητή, περιβάλλοντας έτσι τον αφορισμό με τοπικό χρώμα.
Είναι απολύτως ύποπτο ότι κανείς ιεράρχης της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν έχει καταδικάσει την πράξη του πρ. Καλαβρύτων. Μιλάμε για τον πρωθυπουργό της χώρας και για την υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Και είναι λυπηρό να εκλαμβάνεται από κάποιους η πράξη, που έγινε μέσα στον Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας της Φανερωμένης Αιγίου, ως μια υπόθεση για γέλια...
Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
