Το μήνυμα I Can’t Breathe (Δεν μπορώ να αναπνεύσω) που ήταν και οι τελευταίες λέξεις του Τζορτζ Φλόιντ, αποτελεί πλέον το βασικό σύνθημα των κινητοποιήσεων στην μητρόπολη του κεφαλαιοκρατικού κόσμου, στις ΗΠΑ.
Χιλιάδες Αμερικανοί οργισμένοι και αποφασισμένοι βγήκαν στους δρόμους φτάνοντας και έξω από τον Λευκό οίκο όπου ανάγκασαν τον Τραμπ να φυγαδευτεί στο καταφύγιο. Μάχονται με πείσμα για να αντιταχθούν στην αστυνομική βαρβαρότητα, στην στυγνή, αναίτια δολοφονία μαύρων πολιτών και στην ατιμωρησία που την γιγαντώνει και στην ουσία την επιβραβεύει.
Η αστυνομία εν ονόματι του δόγματος «νόμος και τάξη» απολαμβάνει μια συνεχή ασυλία χρόνια τώρα παρόλο που σκορπά τον θάνατο, την ωμή βία και την καταστολή στην κοινότητα των Αφροαμερικανών.
Από τους «Μαύρους Πάνθηρες» μέχρι το κίνημα «Οι ζωές των μαύρων έχουν αξία» δημιουργήθηκαν κατά καιρούς διάφορα κινήματα ενάντια στην ανέλεγκτη αστυνομική βία τα οποία ατόνησαν και χάθηκαν κάτω από την σιδερένια φτέρνα του «νόμου και της τάξης» διαχρονικά από τον Νίξον μέχρι τον Ομπάμα και τον Τραμπ.
Οι νόμοι περί αντιεγκληματικής πολιτικής των δημοκρατικών και των ρεπουμπλικάνων στον πόλεμο δήθεν κατά των ναρκωτικών δαιμονοποίησαν και στοχοποίησαν κυρίως τις κοινότητες των μαύρων.
Όσοι πίστεψαν μάλιστα ότι η εκλογή του πρώτου μαύρου προέδρου Ομπάμα θα βάλει τέλος στον ρατσισμό ,τον κοινωνικό αποκλεισμό, την άγρια οικονομική εκμετάλλευση και τη φυλετική εξαθλίωση των κοινοτήτων των μαύρων διαψεύστηκαν πανηγυρικά γιατί ξεχνούν συνειδητά «τον ένοχο και την γνωστή αιτία» .
Ίσα – ίσα ο πρώτος μαύρος πρόεδρος χρησιμοποιήθηκε σαν πυροτέχνημα φολκλόρ για το ακριβώς αντίθετο. Κι αυτό η κοινωνία το καταλαβαίνει μέσα από πολλές διαδρομές αλλά για να το εκφράσει δυσκολεύεται στις εποχές της ιδεολογικής ξηρασίας και θέλει αφορμή.
Σήμερα μιλάμε για εξέγερση χιλιάδων καταπιεζόμενων Αμερικάνων που ζητάνε το αυτονόητο να αναπνεύσουν.
Εξ άλλου οι εξεγέρσεις σχεδόν πάντα είχαν σαν πρόταγμα τον άνθρωπο σαν κοινωνικοβιολογική ύπαρξη και την ελευθερία του, σε παγκόσμιο επίπεδο στο διάβα της ιστορίας.
Ο αναγκαίος ριζοσπαστικός κοινωνικός μετασχηματισμός λοιπόν δεν μπορεί παρά να περνά μέσα από τον άνθρωπο και την δυνατότητα του να αναπνεύσει ελεύθερα, δημοκρατικά, ισότιμα.
