Γράφει ο Γιώργος Σακελλίων, γιατρός και πρώην Γ.Γ. Νέας Γενιάς
Όταν ο ΓΑΠ ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, διέγραφε τον πρόεδρο Κώστα Σημίτη για απλή έκφραση διαφορετικής γνώμης, είχα αντιδράσει έντονα, επιμένοντας ότι δεν μπορεί κανεις να διαγραφεί την ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Και κυρίως δεν διαγράφεις έναν πρώην πρωθυπουργό, η παρουσία του οποίου στη Βουλή είναι τιμή για την παράταξη.
Σήμερα, που ο πρόεδρος Παπανδρέου διαφοροποιείται έργω και λόγω από την υπόλοιπη κοινοβουλευτική ομάδα του Κιναλ, διατηρώ την ίδια άποψη. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπάρξει διοικητική κύρωση κατά του πρώην ΠΘ.
Το πρόβλημα του Κιναλ είναι πολιτικό και όχι διοικητικό. Βρίσκεται στην αδυναμία του να εκφράσει ένα σύγχρονο προοδευτικό λόγο, αυτόνομα, χωρίς να ετεροπροσδιοριζεται από τη ΝΔ ή το Συριζα. Και κυρίως, χωρίς να αναμασά την ξεπερασμένη ρητορική του 80, περί «δεξιών και ακροδεξιών πρακτικών» και περί «χρονοντούλαπων»!
——
Σήμερα, με αφορμή το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, το Κιναλ έκανε ουσιώδη και εποικοδομητική αντιπολίτευση. Απέναντι σε ένα υπαρκτό θέμα, δεν αντιτάχθηκε στείρα στην κυβερνητική πρωτοβουλία, αλλά μέσα από ουσιαστικές και μελετημένες προτάσεις τροπολογιών, βελτίωσε το νομοσχέδιο, δίνοντας του μια πιο δημοκρατική και πιο θεσμική χροιά.
Ήταν επόμενο, από τη στιγμή που αυτές έγιναν δεκτές (κι εδώ φαίνεται και η υπευθυνότητα της κυβέρνησης), το Κιναλ να υποστηρίξει την ψήφιση του νομοσχεδίου.
Αυτήν την πορεία προς τα μπρος λοιπόν, έστω με τα μικρά της λεκτικά στραβοπατήματα, κάποιοι μέσα στο Κιναλ δεν τη θέλουν. Θέλουν το χώρο δέσμιο σε ένα ανύπαρκτο αντιδεξιό αφήγημα· στην αναζήτησή μιας χαμένης «αριστερής» ταυτότητας.
Θέλουν ένα μικρό, διαχειρίσιμο χώρο, πρόθυμο δεκανίκι στον Τσίπρα και το Συριζα.
Όμως δεν καταλαβαίνουν πως αυτήν την ξεπερασμένη «αριστερά» της δεκαετίας του 80, τη συντεχνιακή λογική και το λαϊκισμο, τα εκφράζει αυθεντικότερα ο Τσιπρας.
Κι όσο το Κιναλ δεν διατυπώνει μια γενναία, σύγχρονη πρόταση για τον τόπο και τα προβλήματα του, τη κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία θα την ελκύει όλο και περισσότερο ο Μητσοτάκης, με το μεταρρυθμιστικό του λόγο.
——-
Κάποιοι πάντως το λέγανε από καιρό: όταν το Κιδησο δεν διέλυσε την οργανωτική του δομή μετά την «ένταξή» του στο Κιναλ, η επόμενη διάσπαση, ήταν θέμα χρόνου.
Η ιστορία, τη δεύτερη φορά επαναλαμβάνεται ως φάρσα (ίσως η μόνη ρεαλιστική ρήση του Μαρξ)· εδώ, βέβαια, φάρσα ήταν και την πρώτη φορά.
