Του Γιώργου Δρακούλη

Η στάση ζωής ενάντια στον κορονοϊό. Η ατομική και κοινωνική ευθύνη είναι το όπλο μας ενάντια στην πανδημία του κορονοϊού. Η μόνη απαραίτητη φράση που πρέπει να ενταχθεί στις ζωές όλων μας ώστε να εφαρμοστούν τα μέτρα της πολιτείας και να καταλαγιάσει αυτή η παγκόσμια υγειονομική κρίση.

Ενώ η πλειοψηφία έδειξε πειθαρχία και προσαρμόστηκε στη νέα κατάσταση, πολλοί είναι εκείνοι που αγνοούν την κρισιμότητα της κατάστασης μη λαμβάνοντας τα μέτρα που έχει συστήσει η πολιτεία, με αποτέλεσμα να θέτουν τη ζωή τους, αλλά και των υπολοίπων σε κίνδυνο. Ηχηρό παράδειγμα έλλειψης ευθύνης αποτέλεσε ο συνωστισμός πολιτών έξω από το Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» στην Πάτρα, οι οποίοι την περασμένη Πέμπτη, θεώρησαν λογικό, μέσα στην ανυπόφορη ζέστη, να στριμωχτούν με ή χωρίς μάσκα για ένα εισιτήριο για επερχόμενη συναυλία. Το παραπάνω γεγονός, δείχνει πως παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις των λοιμωξιολόγων, αρκετοί πολίτες δεν έχουν θορυβηθεί.

Ο κάθε πολίτης πρέπει να δείξει σεβασμό και ωριμότητα. Πρέπει να εφαρμόζει τα απαραίτητα μέτρα και να μην τα παραβαίνει, ιδιαίτερα για ασήμαντους λόγους, γιατί διακυβεύεται η υγεία του, η υγεία των ευπαθών ομάδων, αλλά και όλων των συνανθρώπων του. Το σημείο που μία απερισκεψία επηρεάζει δυνητικά την υγεία του συνανθρώπου μας, είναι και το σημείο που η ατομική ευθύνη μετατρέπεται σε κοινωνική. Το αίσθημα της ευθύνης, δεν είναι όπως φαίνεται ένα έμφυτο χαρακτηριστικό. Αντιθέτως, είναι επίκτητο και αποκτάται με πολύ κόπο. Με τη μόρφωση, την προσωπική ανάπτυξη, την δίκαιη εφαρμογή των νόμων και τις υγιείς σχέσεις.

Ο σεβασμός και η ωριμότητα, η συμμόρφωση και η αγάπη για το συνάνθρωπο είναι χαρακτηριστικά που δηλώνουν την ύπαρξη ευθύνης.