Προ ημερών σε παιδική κατασκήνωση είχαμε δύο κρούσματα κορωνοϊού. Ήταν τα πρώτα επιβεβαιωμένα κρούσματα σε χώρο που φιλοξενούνται παιδιά.

Σε 1,5 μήνα από σήμερα τα παιδιά καλούνται να επιστρέψουν στα σχολεία, και σύμφωνα με τις προβλέψεις πολλών ειδικών, τον Αύγουστο θα έχουμε ένα νέο κύμα κρουσμάτων στην χώρα, ενώ ήδη η κυβέρνηση ξεκίνησε να παίρνει πάλι περιοριστικά μέτρα.

Κι όμως παρότι είμαστε τόσο κοντά στο άνοιγμα των σχολείων (τα οποία θα ανοίξουν στις 7/9 φέτος) κανένα μέτρο, καμία πρόβλεψη, καμία ενέργεια δεν έχουμε ακόμα ακούσει από το Υπουργείο Παιδείας για την ασφαλή επάνοδο των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

Στην γειτονική Ιταλία, ήδη από τον Ιούνιο, έχουν ανακοινώσει ότι θα επαναλειτουργήσουν 3.000 νέες σχολικές μονάδες και θα προσληφθούν επιπλέον 50.000 αναπληρωτές ώστε τα παιδιά να μην συνωστίζονται στις σχολικές τάξεις, ενώ ενισχύεται ο προϋπολογισμός της παιδείας κατά 1 δις €.

Η κυβέρνηση στην Ελλάδα τι έκανε; Τέλος Μαΐου ψήφισε την αύξηση του ανώτατου αριθμού μαθητών σε νηπιαγωγεία και Α' Δημοτικού από 22 σε 25 μαθητές ανά τάξη, ενώ αύξησε και τον κατώτατο αριθμό από 12 σε 15 μαθητές ανά τμήμα, για να μειώσει προσωπικό και να περικόψει δαπάνες.

Και τον Σεπτέμβρη τι θα κάνουμε; Η εύκολη λύση είναι να ξανακλείσουν τα σχολεία (ή ακόμα χειρότερα να μην ανοίξουν καν) καθώς και το δημόσιο σύστημα υγείας είναι στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν προ κορωνοϊού και δεν μπορεί να διαχειριστεί πολλά κρούσματα ταυτόχρονα.

Και εδώ λοιπόν η κυβέρνηση κινείται με την συνηθισμένη τακτική «βλέποντας και κάνοντας». Κανένα σχέδιο, καμιά προετοιμασία, καμία πρόβλεψη.

Είναι όμως αυτή εικόνα επιτελικού κράτους ή επιτελικού μπάχαλου;

ΥΓ: Ένα ενδιαφέρον στατιστικό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 2010 οι εκπαιδευτικοί στα δημοτικά της χώρας ήταν 70.000. Μετά από 5 χρόνια ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, το 2015, ήταν στους 62.000. Επί ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος του 2018 είχαν αυξηθεί πάλι στους 69.000.

Νομίζω αυτό τα λέει όλα για το πόσο στήριξε την δημόσια παιδεία η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, παρά τις μνημονιακές δεσμεύσεις-απαιτήσεις.

ΥΓ2: Στην Ιταλία τα εκπαιδευτικά συνδικάτα κατέθεσαν μια σειρά από αιτήματα για το άνοιγμα των σχολείων, κάποια ικανοποιήθηκαν κάποια όχι. Στην Ελλάδα τα δικά μας συνδικάτα τι αιτήματα έχουν για τον Σεπτέμβριο; Ας συνέλθουν από τον λήθαργο ΔΟΕ και ΟΛΜΕ μήπως παρασύρουν και την πολιτική ηγεσία, πριν να είναι αργά.

• Ο Διονύσης Τραυλός είναι εκπαιδευτικός και μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία.