Ενα από τα θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα, είναι αυτό της χρήσης μάσκας στα σχολεία. Σαν γονείς, άσχετα από την προσωπική μας γνώμη, καλούμαστε να διαχειριστούμε, πρώτον το γεγονός ότι η μάσκα είναι υποχρεωτική στα σχολεία, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για εμάς, και δεύτερον το πώς θα υποστηρίξουμε τα παιδιά μας έτσι ώστε να περάσουν το αμφιλεγόμενο αυτό διάστημα με τρόπο τέτοιο που θα τους στοιχίσει το λιγότερο δυνατό. Χωρίς να μειώσω καθόλου τη σημασία του πρώτου, καθαρά λόγω ειδικότητας θα επικεντρωθώ στο δεύτερο κομμάτι.

Αρχικά ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι στη σχέση μας με τα παιδιά εμείς είμαστε οι ενήλικοι. Αυτοί που λόγω της ωριμότητας του εγκεφάλου τους έχουν την ικανότητα να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους και να λειτουργήσουν αποτελεσματικά κάτω από διάφορες περιστάσεις. Μπορούμε να κρατήσουμε λοιπόν μπροστά στα παιδιά την ψυχραιμία μας και να προσπαθήσουμε να μην αφήσουμε το άγχος και τα λοιπά αρνητικά μας συναισθήματα να επηρεάσουν τη διάθεση των παιδιών μας.

Αυτό μπορεί να λειτουργήσει θετικά με 3 τρόπους:

-Για τα παιδιά εμείς είμαστε το ασφαλές τους περιβάλλον. Οταν νιώθουν ότι είμαστε καλά, είναι και τα ίδια πιο ήρεμα

-Λειτουργούμε σαν πρότυπα στην συμπεριφορά τους. Τα παιδιά τείνουν να ακολουθούν το παράδειγμά μας και μέσω αυτού μπορούμε να περάσουμε μηνύματα και πρακτικές. Αν θέλουμε να τα βοηθήσουμε να προσαρμοστούν σε κάτι, μπορούμε να τους δείξουμε εμείς πώς γίνεται, με συνέπεια, χωρίς φωνές και τιμωρίες

-Ενημερώνουμε το παιδί μας για το τι θα συναντήσει στο σχολείο χωρίς συναισθηματική φόρτιση. Παίζουμε παιχνίδια ρόλων, τα εμψυχώνουμε, βρίσκουμε κάτι διασκεδαστικό στη διαδικασία. Ας μην ξεχνάμε ότι η δύναμή μας στο πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά μας την πραγματικότητα είναι μεγάλη. Θυμίζω απλά από την ταινία «Η ζωή είναι ωραία» του Μπενίνι πως ο πατέρας επιστράτευσε τη φαντασία του και έκανε για το παιδί του τη διαμονή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης να μοιάζει με παιχνίδι.

Στη συνέχεια ας αναλογιστούμε τι σημαίνει προετοιμάζω το παιδί μου για τα δύσκολα. Θέλουμε να μεγαλώσουμε παιδιά που θα έχουν ψυχική ανθεκτικότητα, που θα είναι ευέλικτα και που θα έχουν μια μεγάλη γκάμα δυνατοτήτων για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στο απρόβλεπτο. Οι δυσκολίες, οι αλλαγές και η αδυναμία να ελέγξουμε τι μας συμβαίνει αυτό το διάστημα, αντί για κάτι που θα τα καθηλώσει και θα τα τρομάξει, μπορεί να λειτουργήσει σαν ένας στίβος μάχης στον οποίο θα ασκηθούν για να αναπτύξουν υγιή αντανακλαστικά.

Για να το πετύχουμε αυτό, μπορούμε να λειτουργήσουμε ως εξής:

-Να εμπιστευτούμε και να ενισχύσουμε την ικανότητά τους να προσαρμόζονται λειτουργικά χωρίς να τα επιβαρύνουμε με τη δική μας συναισθηματικά φορτισμένη ανάγνωση των γεγονότων.

-Οταν μας ρωτάνε κάτι που δεν γνωρίζουμε, να παραδεχόμαστε ότι δεν το γνωρίζουμε και να τους λέμε ότι θα ψάξουμε πληροφορίες πριν επανέρθουμε στη συζήτηση. Ανάλογα με την ηλικία μπορούμε να τα εμπλέξουμε στην αναζήτηση πληροφοριών και να ενισχύσουμε την κριτική τους σκέψη

-Να ακούμε τα παιδιά μας με προσοχή, αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά και τις ιδέες τους, με αποδοχή και αγάπη. Να τα ενθαρρύνουμε να μας μιλάνε και να περνάμε περισσότερο χρόνο ακούγοντας και επιβεβαιώνοντας και λιγότερο μεταφέροντας τις δικιές μας σκέψεις.

-Να αφήνουμε χώρο ώστε να διαχειρίζονται και μόνα τους τα προβλήματά τους

* Η Ελένη Τσιμήγκα είναι σύμβουλος ψυχικής υγείας, σύμβουλος Γονεϊκότητας, εκπαιδεύτρια γονέων στο Εργαστήριο Αποτελεσματικού Γονέα του Dr. Thomas Gordon, εκπαιδεύτρια γονέων στο Attachment Parenting και συνεργάτης της Attachment Parenting Hellas, εκπαιδευόμενη στη Συστημική Ψυχοθεραπεία.