Και να που απωλέσαμε την ιδέα ότι η γνώση είναι αντανάκλαση της αλήθειας και ότι μπορούμε να ανακαλύψουμε τα σταθερά της θεμέλια στον Θεό, την Ιστορία ή τον Λόγο (Ορθολογισμό). Να που μετατρέψαμε σε κριτήριο επιτυχίας την «παράσταση» (η την ρητορική) και όχι την αλήθεια. Ας μιλήσουμε λοιπόν ψύχραιμα.
Φυσικά και το εκλογικό δικαίωμα μπορεί να περιοριστεί. Γι' αυτό και περιορίζεται ήδη. Ο περιορισμός του δεν έχει σχέση με τα κωλύματα εκλογιμότητας που ρυθμίζονται στα άρθρα 55-57 του Συντάγματος. Η όλη προβληματική της έννοιας του «κωλύματος» είναι ξένη με το υπό κρίση ζήτημα. Επίσης, ο όρος «περιορισμός» είναι κατά τη γνώμη μου αδόκιμος. Τούτος τέλος πάντων, ρυθμίζεται στο Σύνταγμα πάλι, στο άρθρο 51, που ορίζει ότι: «O νόμος δεν μπορεί να περιορίσει το εκλογικό δικαίωμα παρά μόνο αν δεν έχει συμπληρωθεί κατώτατο όριο ηλικίας ή για ανικανότητα δικαιοπραξίας ή ως συνέπεια αμετάκλητης ποινικής καταδίκης για ορισμένα εγκλήματα».
Ο αποχρών λόγος που οι έγκριτοι νομικοί συντάσσοντας τους νέους κώδικες αφαίρεσαν ως ποινή την στέρηση του εκλέγειν-εκλέγεσθαι, ήταν ότι ήταν παρωχημένος τρόπος επιβολής της ίδιας συνέπειας. Εκλεπτυσμένες διακρίσεις για τους σχολαστικούς νομοδιδασκάλους; Ισως. Μετατροπή ενός σημαντικού δικαιώματος σε διοικητική κύρωση, με το μειωμένο προστατευτικό πλαίσιο που έχει; Ισως. Δεν ενδιαφέρει όμως αυτή τη συζήτηση.
Θυμίζω ότι οι νέοι κώδικες ψηφίστηκαν λίγο πριν τις εκλογές, σύμφωνα με το προγραμματισμένο χρονοδιάγραμμα. Κανένας δεν έστερξε να νομοθετήσει πρόωρα. Η σχετική νομοθετική επιτροπή είχε ξεκινήσει να εργάζεται, πριν την αιφνίδια ανακήρυξη των εκλογών, κατά συνέπεια είχε ήδη διενεργηθεί και η μεγάλης διάρκειας , όπως εξελίχτηκε, δημόσια διαβούλευση και διαβούλευση φορέων.
Ο τρόπος που εισήχθησαν αρχικά προς ψήφιση ήταν με την διαδικασία της ψήφισης κωδίκων, δηλαδή, σύμφωνα με το άρθρο 76 παρ. 6 με ιδιαίτερο νόμο που τους κυρώνει στο σύνολό τους.
Με άλλα λόγια, ή θα ψηφιζόταν μια 10ετής διαβουλευτική και επιστημονική εργασία συνολικά ή καθόλου. Συνέβη ευτυχώς, το δεύτερο. Διαφαίνεται μέχρι εδώ κανένα περιθώριο εκτίμησης περί βιασύνης; Και για ποιο λάθος; Η μεθοδολογία αυτή επελέγη ακριβώς για να μην υπάρχουν τέτοιες επιμέρους προφάσεις ως επιχειρήματα που κρύβουν μικροκομματική επίθεση.
Ας μην είμαστε βιαστικοί, λοιπόν. Γράφεται ιστορία. Η ουσία είναι μία ή μπορεί και να είναι και πολλές, θα δούμε. Ομως σίγουρα δεν είναι τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη τετραετία.
ΥΓ. Χαιρετίζω την πλειοψηφία από τα άρθρα συναδέλφων που έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα σας τις τελευταίες μέρες για την ΧΑ. Με έχουν καλύψει και με το παραπάνω.
* Ο Βασίλης Μάρκου είναι δικηγόρος.
