Της ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ *
«Σας ενοχλεί η εικόνα της Παναγίας και του στρατού μας, λες και βάλαμε την εικόνα του σατανά…» λένε.
Λάθος. Μας ενοχλεί, κυρίως, η απύθμενη υποκρισία.
Οι μακριοί σταυροί και τα αναρίθμητα ψεύδη.
Η κακοποίηση και ο ευτελισμός του «αγαπάτε αλλήλους».
Η περιφρόνηση του φτωχού, του ξένου, του διαφορετικού και η χωρίς προσχήματα εκμετάλλευση τους.
(Εξαιρούνται φυσικά οι πλούσιοι ξένοι και οι λεφτάδες «διαφορετικοί», καθώς αυτοί κατά κανόνα αποθεώνονται!)
Μας ενοχλεί η κατάφωρη παραβίαση της θεσμικά κατοχυρωμένης ανεξιθρησκείας, του σεβασμού του διαφορετικού δόγματος ή θρησκεύματος, πολλών εκ των εκλεγμένων βουλευτών και η προσβολή των μη θρησκευόμενων-που υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα κόμματα.
Μας ενοχλεί η χοντροκομμένη υπενθύμιση ότι ο στρατός δεν υπάρχει μόνο για να αντιπαρατεθεί σε έξωθεν αλλά και σε (κατασκευασμένους) έσωθεν κινδύνους. Μας ενοχλεί η «αξιοποίηση» του στρατού αποκομμένου από το σώμα της κοινωνίας και η χρήση του ως μηχανισμού καταστολής και βίας. Ειδικά αυτό το τελευταίο εξοργίζει όσες και όσους από εμάς είδαμε τις ερπύστριες σε λίγα μέτρα απόσταση απ' τα κορμιά μας. Κάποιοι δεν τις είδαν μόνον - τις ένοιωσαν πάνω τους. Αν και στη συνείδηση και το λεξιλόγιο των πολιτικών μας αντιπάλων, είμαστε η κατηγορία των «ψυχικά νοσούντων», ποτέ δεν θα παραιτηθούμε από την ανήμερη μνήμη μας - από την ιστορία δηλαδή.
Τέλος, επειδή έχουμε αισθητική, μας ενοχλεί το κιτς από όπου κι αν προέρχεται. Κάποιες φορές, το από πού προέρχεται μάς προκαλεί και θλίψη, ενώ όταν μάθουμε και πόσο κοστίζει, πιθανόν να ενοχληθούμε ακόμα περισσότερο.
Βιώνουμε όλες και όλοι πολύ δύσκολες μέρες και νύχτες. Ένας ολόκληρος λαός έχει αφεθεί στην τύχη του και το αφόρητο βάρος της «προσωπικής ευθύνης». Η κυβέρνηση αντί, ως όφειλε, να προστατεύει, τιμωρεί, κυνηγά, καταστέλλει κι εκτρέπει το πολίτευμα σε Ορμπανικές ατραπούς. Η συμβολή της πολιτείας στα δύσκολα εξαντλείται στην αέναη ενοχοποίηση πολιτών, με ιδιαίτερη «προτίμηση» στους νέους και τους ενεργούς πολίτες, όλων των αποχρώσεων της Αριστεράς και της πραγματικής Δημοκρατίας. Ενώ, η εκκλησία εισπράττει τα επίχειρα, των παρεμβάσεων επικίνδυνων ταγών της «που άρδευαν αλλοφροσύνη από την εωσφορική τους έπαρση».
Ας κατεβάσουμε λοιπόν τις μάσκες της υποκρισίας κι ας κρατήσουμε με πάθος τις ιατρικές. Όσες και όσοι πιστεύουν σε θαύματα, ας επικαλεστούν με ανυπόκριτη ταπεινότητα την Παναγία, για την προστασία όλων μας ανεξαιρέτως - όχι επιλεκτικά του στρατού.
Κι ας συμφωνήσουμε, πως επείγει περισσότερο από ποτέ ο αγώνας για τη σωτηρία ανθρώπινων ζωών απ' την αρρώστια και τη φτώχια. Αν ήμουν αφελής, θα προσέθετα «με όποια κυβέρνηση». Δυστυχώς - η ευτυχώς - δεν είμαι.
* Η Μαρία Κανελλοπούλου είναι ηθοποιός, πρώην βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ.
