Ενώπιον κρίσιμων γεωπολιτικών διλημμάτων θα βρεθεί ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, όπως δείχνουν οι πολεμικές αντιδράσεις του Ιράν, το οποίο ήρθε και πάλι στο προσκήνιο μετά την μυστηριώδη δολοφονία του θεωρούμενου ως "εγκεφάλου" του πυρηνικού του προγράμματος στην Τεχεράνη.
Μεγάλος φόβος των παραδοσιακών συμμάχων των ΗΠΑ, του Ισραήλ και ειδικά της Σαουδικής Αραβίας, είναι πως ο νέος πρόεδρος θα επιδιώξει να επιστρέψει στην συμφωνία της κυβέρνησης Ομπάμα για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, από την οποία η κυβέρνηση Τραμπ είχε αποσυρθεί μονομερώς.
Την συγκεκριμένη συμφωνία είχαν "πολεμήσει" με σφοδρότητα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου και η βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας, ειδικά ο φιλόδοξος πρίγκηπας διάδοχος του θρόνου, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν. Δεν μοιάζει καθόλου τυχαίο το timing της συνάντησης θρίλερ που φέρεται να πραγματοποίησαν ο Νετανιάχου και ο πρίγκηπας Σαλμάν, ο πραγματικά ισχυρός άνδρας του σουνιτικού βασιλείου.
Αν και παραμένει άγνωστο τι συζήτησαν οι δύο άνδρες, η πολύκροτη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν ήταν σίγουρα ένα από αυτά, με την Τεχεράνη να υποπτεύεται πως το "πράσινο φως" για την δολοφονία του επιστήμονα της δόθηκε σε αυτήν ακριβώς την συνάντηση.
Ασχέτως του αν υπάρχει "ισραηλινό χέρι" πίσω από την δολοφονία, όπως ισχυρίστηκε η Τεχεράνη αλλά και πλήθος αναλυτών, για να μιλήσουμε με χαρτοπαικτικούς όρους έμοιαζε με μία δυναμική "ρελάνς", έναντι του στρατηγικού αδιεξόδου που έχουν βρεθεί Ριάντ και Τελ Αβίβ. Γιατί στρατηγικό αδιέξοδο;
Διότι παρά την επαναφορά των βαρύτατων οικονομικών κυρώσεων εις βάρος του Ιράν από τον Τραμπ, το ισλαμικό καθεστώς δείχνει να αντέχει και να διευρύνει την επιρροή του στην Μέση Ανατολή, παρά τα δεκάδες εσωτερικά του προβλήματα. Ο δε Τραμπ, παρά την πολεμική ρητορική του, στην πράξη έδειξε πως δεν επιθυμούσε έναν πόλεμο με έναν άκρως υπολογίσιμο στρατιωτικό αντίπαλο.
Ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος είχε φτάσει στο σημείο να θεωρήσει σχεδόν "αυτονόητα" τα μαζικά πυραυλικά αντίποινα των Ιρανών και των συμμάχων τους, που ακολούθησαν την εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, ακριβώς έναν χρόνο πριν.
Την δεδομένη στιγμή, Ριάντ και Τελ Αβίβ, φαίνεται να στέλνουν το δικό τους μήνυμα στην Τεχεράνη, που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, προχωρά σε μαζικό απεμπλουτισμό ουρανίου, δώδεκα φορές πάνω από ότι προέβλεπε η επίμαχη συμφωνία.
Προφανώς και δεν είναι πλέον προτεραιότητα του ιρανικού καθεστώτος η "κατά γράμμα" τήρηση της, μετά την αποχώρηση της κυβέρνησης Τραμπ. Πως όμως θα αντιδράσει τώρα το Ιράν; Θα προχωρήσει σε πολεμικά αντίποινα έναντι του Ισραήλ; Θα χτυπήσει στόχους στην επιχειρησιακά πιο ευάλωτη Σαουδική Αραβία, μέσω τον φιλοϊρανών ανταρτών Χούτι που δρουν στην Υεμένη;
Θα επιδιώξει μία νέα διαπραγμάτευση με τον Μπάιντεν, όπως φάνηκε να επιδιώκει ο Ιρανός πρόεδρος Ρουχανί που κάλεσε τον ιρανικό λάο «να μην πέσει στην παγίδα των εχθρών τους» και συνέστησε ο πρώην διοικητής της CIA (και σφοδρός επικριτής του Τραμπ) Τζον Μπρέναν που έκανε έκκληση στο Ιράν να «δείξει υπομονή»; Το σίγουρο είναι πως η προεδρία Μπάιντεν θα ξεκινήσει με σκοτεινούς "οιωνούς". Και είμαστε ακόμα στην αρχή...
* Ο Γιώργος Λυκοκάπης είναι δημοσιογράφος, διεθνολόγος.
