Ποτέ δεν πίστευα ότι  ένας Δημόσιος φορέας ενημέρωσης  και ψυχαγωγίας όπως η ΕΡΤ,  θα μπορούσε να αποκτήσει κύρος και αξιοπιστία. Ότι θα έπαυε να είναι η ντουντούκα τής (εκάστοτε) Κυβέρνησης.

Μέσα σε δύο χρόνια η ανυπόληπτη ΕΡΤ, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα, το διαχρονικό μικρομάγαζο πασών των εξουσιών - εξ ου και ο ξεπεσμός της - κατάφερε να κερδίσει τον τηλεθεατή. Να προσελκύσει κόσμο.  Όλα τα κανάλια της Δημόσιας τηλεόρασης.  Τα πολυθεματικά και εξαιρετικού ενδιαφέροντος  ντοκιμαντέρ, η πλούσια ταινιοθήκη,  η ποικιλία των μουσικών της εκπομπών,  η αξιοποίηση του  αρχειακού της υλικού, οι ζωντανές γεμάτες σφρίγος  συζητήσεις τους απόκτησαν νόημα.  (Και το ραδιόφωνο: το Β΄  πρόγραμμα που ακούω, σέβεται τον ακροατή του, έχει μέτρο και αισθητική στο λόγο του· προσεγμένη γλώσσα, επιλογές τραγουδιών, τόνοι χαμηλοί) .

Ωστόσο, καινοτομία αποτελεί η  ΕΡΤflix (https://www.ertflix.gr/category/tainies/).  Είναι μια όαση. Επιλέγεις την ταινία που γουστάρεις, την ώρα που κάνεις κέφι να τη δεις - μέτρησα 48 τίτλους - πρόσφατης σοδιάς και συνεχώς ανανεούμενες,  κατεβαίνουν οι παλιότερες ανεβαίνουνε στο site φρέσκιες, χώρια τα ντοκιμαντέρ. Και όλες οι σειρές, ξένες και ελληνικές.  

 Κόλλησα στο έξοχο BABYLON BERLIN.  Βλέπω τη σειρά με την ίδια λαχτάρα που διαβάζω ένα  σπουδαίο μυθιστόρημα. Με τους ρυθμούς που επιλέγω, όχι από βδομάδα σε βδομάδα και μπουκιά- μπουκιά.  Χορταίνω κινηματογραφική αφήγηση, ατμόσφαιρα μεσοπολέμου, βιώνω με φρίκη την τρέλα της ανόδου του Ναζισμού στη Γερμανία. Τι διάλογοι, τι πλοκή, τι σκηνοθεσία κι ερμηνείες.  Φέρνω στο γραφείο μου το ύφος, τον χώρο, την εποχή της δεκαετίας του '30 ( κάνοντας διάδρομο - η ertflix είναι αυτή που με ξεσηκώνει απ' την καρέκλα μου) .

Ακόμα και το ξενέρωτο κανάλι τής «Βουλής» έχει κάτι να σου πει. Ευπρόσωπο. Με πρόγραμμα ιδιαίτερο,  κυρίως οι κυριακάτικες  Όπερες. Απευθύνεται σε ένα μικρότερο κοινό κι αυτό έχει σημασία. Το παίρνει υπόψη του, δεν το αγνοεί.  Στόχος δεν είναι μόνο η τηλεθέαση.

 Τίποτα βέβαια δεν είναι τέλειο, και μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερη η ΕΡΤ.  Η σύγκριση γίνεται με τον προγενέστερο βίο και πολιτεία της.  

Πάντως, από άποψη πλουραλισμού και ποιότητας, τα Δημόσια κανάλια είναι ασυναγώνιστα, τα ιδιωτικά βλέπουν την πλάτη τους. Ούτε μπορούσα να το φανταστώ στις εποχές που οραματιζόμασταν μια ελεύθερη (!) ραδιοτηλεόραση για να απαλλαγούμε από την προπαγάνδα της  ΕΡΤ-ΝΕΤ και ΥΕΝΕΔ,  ότι ο ξεπεσμός θα γύριζε ανάποδα. Αυτό σημαίνει πως ό,τι ξεφεύγει από την αρπάγη τού κομματισμού, μπορεί να ζωντανέψει. Αρκεί στη διαχείριση να βρίσκονται άνθρωποι με ειλικρινείς προθέσεις. Κι ας το έχει αυτό υπόψη της η κάθε εξουσία για να κερδίζει τον πολίτη.

  Η ιδέα της EPTflix  με έπεισε ότι η Διοίκηση της ΕΡΤ ενδιαφέρεται για την ποιότητα των εκπομπών της. Ότι δίνεις τα λεφτά χαλάλι κι όχι για να σιτίζει και να διορίζει εκεί μέσα η εξουσία τις στρατιές των κηφήνων οπαδών της.  Ότι δεν σου βγάζει μαντρόσκυλα για να σού κάνουν πλύση εγκεφάλου. Προσβάλλοντάς σε, απαξιώνοντάς σε, υποτιμώντας σε ως πολίτη. Και με πληρωμένα από σένα τα έξοδα.   

 Ύστερα μάλιστα από την Ακριβοπούλου και τον Καψώχα  δεν περίμενα ότι η ΕΡΤ θα ανανήψει. (Πέρναγα απέξω, πάταγα κοντρόλ, έκλεινα τη μύτη μη με πάρει η μυρωδιά και εξαφανιζόμουν).        

Βέβαια δεν αποκλείεται κάποια στιγμή που θα ζοριστούνε πολιτικά κι οι τωρινοί, να ξαναμετατρέψουν την ΕΡΤ σε κομματικό τους μαγαζί.  Πόσες φορές έχουμε δει αυτό το  χυδαίο έργο! Ας μη μας μέλλεται να το ξαναδούμε.  Ωστόσο, κρατάω μικρό καλάθι. Εδώ είμαστε να τα ξαναπούμε.                              

Κώστας Λογαράς