Το μεγαλύτερο στοίχημα του Κινήματος Αλλαγής είναι, κατά τη γνώμη μου, η βαθύτερη επανασύνδεση του με την κοινωνία. Η επικαιροποίηση της σχέσης του με εκείνους τους πολίτες που αναζητούν ένα σαφές, πειστικό, προοδευτικό στίγμα, ένα ξεκάθαρο όραμα και έναν κρυστάλλινο προσανατολισμό για το αύριο.    

Στο χρόνο που μεσολάβησε απ’ τις εκλογές του περασμένου Ιούλη έως σήμερα είχα την ευκαιρία να ξαναβρεθώ, να ξαναμιλήσω, να ξαναμοιραστώ αγωνίες και προβληματισμούς με πολλούς συμπολίτες μας σ’ όλη την Αχαΐα.

Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των συναντήσεων ήταν η προσδοκία της κοινωνίας για μια πολιτική και ιδεολογική πλατφόρμα που θα δημιουργεί πραγματικούς όρους εξόδου απ’ την κρίση, αποκατάστασης των αδικιών, ευκαιριών που θα συσσωματώνουν το αίτημα της δίκαιης, αξιοκρατικής, ορθολογικής αξιοποίησης των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας και της περιοχής μας.   

Είδα νέες και νέους να λένε ότι η κυβερνητική αλλαγή του καλοκαιριού βαθμιαία οδηγείται στην επάνοδο μιας συντηρητικής ατζέντας, οι δε μεταβολές στην καθημερινότητα είναι αργές, δυσδιάκριτες, σχεδόν επικοινωνιακά υπαγορευμένες και πάντως όχι τόσο δραστικές ώστε να ξαναδώσουν ορμή και ζωντάνια σε μια αποκαμωμένη κοινωνία και μια ασθμαίνουσα και αφυδατωμένη οικονομία. 

Υπό κανονικές πολιτικές συνθήκες, σε άλλες εποχές, μια κυβέρνηση μόλις πέντε μηνών θα θεωρείτο άδικο, άτοπο, ακόμα και εμπαθές να κρίνεται για το έως τώρα έργο της. 

Όμως, οι συνθήκες δεν είναι ομαλές. Η χώρα εξακολουθεί να στενάζει υπό το βάρος των αδιεξόδων της, το εμπόριο και η απασχόληση εξακολουθούν να μαραζώνουν, οι νέες δουλειές δεν φαίνονται στον ορίζοντα και κάπως έτσι η κυβερνητική ετοιμότητα που υποσχέθηκε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καταπίπτει, ως ένα ακόμα προεκλογικό γραμμάτιο χωρίς αντίκρισμα. 

Θυμίζω ότι προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία επαιρόταν ότι σε λίγες εβδομάδες μετά τις εκλογές η χώρα θ’ άλλαζε ρότα, οι πολίτες θα καταλάβαιναν την διαφορά, η επανεκκίνηση της χώρας – το πολυθρύλητο restart- θα σηματοδοτούσε μια γενναία φυγή μπροστά. 

Δεν συνέβη. Δεν συμβαίνει. Δυστυχώς για τη χώρα. Δυστυχώς για την κοινωνία μας. Στην Πάτρα, στο Αίγιο, στα Καλάβρυτα, στην Τριταία, σ’ όλη την Αχαΐα, η εικόνα δεν διαφέρει σε σχέση με την εποχή των «ψευδαισθήσεων» και των πολιτικών τακτικισμών της προηγούμενης κυβέρνησης.    

Έχουμε ανάγκη από έναν καινούργιο «οδικό χάρτη». Έχουμε ανάγκη από φρέσκο αέρα που θα διατρέξει την κοινωνία μας, με όρους κοινωνικής ευαισθησίας, με όρους σύγχρονης προσαρμογής, προοδευτικούς και αλληλέγγυους. Έχουμε ανάγκη από ένα ειλικρινές όραμα. 

Το κενό που καταγράφεται σήμερα στην κοινωνία είναι στο χέρι του Κινήματος Αλλαγής να το καλύψει. Είναι στο χέρι μας. Αυτό είναι το στοίχημα και το χρέος μας. 

*Υποψήφιος βουλευτής με το Κίνημα Αλλαγής στην Αχαΐα στις τελευταίες εθνικές εκλογές.