Αισχρό το χριστουγεννιάτικο διαφημιστικό σποτάκι μεγάλης εταιρείας παιχνιδιών. Πατέρας ναυτικός, που βρίσκεται μακριά από την οικογένειά του, μιλάει με τον γιο του στο τηλέφωνο. Ο μικρός δε λέει πόσο του λείπει, ειδικά αυτές τις μέρες, αλλά τον ρωτάει τι δώρο του έχει πάρει... Και ο καλός πατέρας τού απαριθμεί πόσα πολλά παιχνίδια τού έχει αγοράσει… Εξαγορά συναισθημάτων. Θυσία τα συναισθήματα και η ανθρώπινη παρουσία σε μιά οικονομιστική αντίληψη.
Τονίζουμε την αγοραστική μας δεινότητα, για να κρύψουμε τις ατέλειές μας στην άσκηση των γονεικών μας καθηκόντων. Πολύ συχνά, ειδικά στις μέρες των γιορτών, κυριευόμαστε από το καταναλωτικό «σύνδρομο». Δεν δίνουμε σημασία στις συναισθηματικές ανάγκες των μελών της οικογένειάς μας και έτσι η οικογενειακή ατμόσφαιρα των γιορτών χάνεται. Σε ολοένα και περισσότερα σπίτια δεν ακούγονται χαρούμενες παιδικές φωνές, ούτε μυρίζουν από το άρωμα των γιορτινών γλυκισμάτων. Όλα έτοιμα και όλα αγορασμένα. Όλα “fast food”. Και αφήνουμε να χάνονται οι ευκαιρίες να απολαύσουμε στιγμές χαράς με τα παιδιά μας, να τα ακούσουμε, να κάνουμε πράγματα μαζί. Βγάζουμε selfies στο κάθε κατάστημα που πάμε, με τα ψώνια στα χέρια κι ένα ψεύτικο χαμόγελο ευτυχίας.
Δείχνουμε «ευτυχισμένοι» επειδή αγοράζουμε πράγματα για μας και για τα παιδιά μας, δίνοντάς τους το δικαίωμα να ταυτίζουν την αγάπη μας προς αυτά με την αξία και την ποσότητα των δώρων που τους αγοράζουμε. Τα παιδιά όμως θέλουν πατέρα και μάνα, δε θέλουν «Άη- Βασίλη», ούτε γονείς «super market»! Φτάσανε να κοιτάνε τους παππούδες και τις γιαγιάδες «στα χέρια»-όχι για αγκαλιές! Έτσι τα μαθαίνουμε, έτσι τα μεγαλώνουμε και μετά αναρωτιόμαστε γιατί οι νέοι μας έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Αν καταλάβουν τι ζημιά τούς κάνουμε θα μας «απαντήσουνε» με τον τρόπο που μόνο οι έφηβοι ξέρουν. Και τότε θα μιλάμε για νέους «μπαχαλάκηδες» και αντιδραστικούς. Για νέους χωρίς οράματα και αξίες. Κι ‘μεις θα γράφουμε ανυποψίαστα άρθρα και θα εκφωνούμε σαπισμένα λογίδρια, για να ρίξουμε τις ευθύνες πάνω τους...
Πρόδρομος Πολύβιος - Φιλόλογος
