Είναι σύνηθες το φαινόμενο ανώτεροι και ανώτατοι δικαστές να αναλαμβάνουν πολιτικές θέσεις στη χώρα μας, προτεινόμενοι από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Μια τακτική που ουσιαστικά έρχεται σε αντίθεση με τη συνταγματικά προβλεπόμενη διάκριση των εξουσιών. Μεγαλύτερη τιμή για έναν δικαστή είναι, αναμφίβολα, να ηγείται του δικαστικού σώματος ως πρόεδρος Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας. Στο πρόσωπό του ενσαρκώνεται η προσδοκία για τη σωστή λειτουργία της δικαιοσύνης και των εγγυήσεων που πρέπει να υπάρχουν για την προβλεπόμενη από το ελληνικό Σύνταγμα ανεξαρτησία της.

Η επιλογή δικαστών για πολιτικές θέσεις εύλογα δημιουργεί ερωτηματικά για τα κριτήρια επιλογής και αναπόφευκτα έρχονται συνειρμοί για το χειρισμό δικαστικών υποθέσεων σε σχέση με την επιλογή στο πρόσωπό του, γεγονός που αδικεί τον δικαστή που εκτέλεσε ευσυνείδητα τα καθήκοντά του.

Ετσι, όμως, πλήττεται το κύρος και η αξιοπιστία της δικαιοσύνης αδίκως... Γιατί οι επιλογές δυστυχώς στη χώρα μας πάντα τροφοδοτούν αιτίες ως προς αυτές.

Ακρως τιμητική χαρακτήρισε την πρόταση της κυβέρνησης η υποψήφια Πρόεδρος. Μια εξαίρετη δικαστής η οποία δίκαια είναι στη θέση του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου της χώρας. Θα ήταν όμως πιο τιμητικό για τη Δικαιοσύνη να αρνηθεί τη συγκεκριμένη θέση από τη στιγμή που ηγείται του Συμβουλίου Επικρατείας ως πρόεδρος. Γιατί ιδίως με τη θέση της αυτή τιμά την Ελληνίδα. Θα έδινε και ένα μήνυμα ηχηρό σε κάθε κατεύθυνση ότι η διάκριση εξουσιών στη χώρα μας πρέπει να ισχύει πραγματικά και όχι θεωρητικά.

Μεγαλύτερη τιμή είναι για έναν δικαστικό να του προσφέρουν πολιτική θέση και να την αρνείται, από το να την αποδέχεται παραιτούμενος της θέσης για την οποία ετάχθη... Η διάκριση των εξουσιών άλλωστε το επιβάλλει αυτό.

*Ο Γιώργος Μπέσκος είναι δικηγόρος, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αιγίου.