Μένουμε σπίτι. Γιατί έχουμε την υποχρέωση απέναντι στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας και τους συνανθρώπους μας να μείνουμε όρθιοι. Να μετρηθούμε μετά τη λήξη του συναγερμού και να είμαστε άπαντες παρόντες.
Μένω σπίτι, λοιπόν, και έτσι έχω την ευκαιρία να διαβάζω εκτιμήσεις εγκύρων αναλυτών για την επόμενη μέρα, την οικονομική καταστροφή που έρχεται από την επιδημία του κορονοΐού, τις εργασιακές σχέσεις που θα αλλάξουν και το οικονομικό περιβάλλον που δεν θα είναι το ίδιο με ό,τι γνωρίζαμε.
Μένω σπίτι και, μέσω διαδικτύου κυρίως, επικοινωνώ με γνωστούς και αγνώστους. Δίχως να το καταλαβαίνουν, κουβέντα στην κουβέντα, λέξη στη λέξη, τους υποβάλω στο αγαπημένο μου παιχνίδι. Αυτό της παρατήρησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Τα συμπεράσματα μου δίχως να είμαι ειδικός θα μας δοθεί ευκαιρία να τα αναλύσουμε σιγά σιγά. Διαφορετικό θέμα κάθε φορά.
Σήμερα θέλω να ξεκινήσω από την διαφορετική και εν πολλοίς αντιφατική εικόνα που εκπέμπουν οι ειδικοί και οι απλοί πολίτες για την οικονομική κατάσταση την επόμενη ημέρα. Ήμουν από αυτούς που πίστευαν ότι η παρατεταμένη παραγωγική αδράνεια θα είναι καταστροφική για την οικονομία. Αυτό λένε και οι ειδικοί, αυτό λένε και όλοι όσοι μιλάμε διαδικτυακά αυτές τις μέρες.
Κι όμως, όταν η συζήτηση προχωράει, η εικόνα που οι απλοί άνθρωποι εκμπέμπουν είναι διαφορετική. Η επόμενη ημέρα θα είναι μια οικονομική έκρηξη. Με όλους τους τομείς της οικονομίας να απογειώνονται. Ολοι είναι απόλυτα βέβαιοι ότι αργά ή γρήγορα ο ιός θα νικηθεί. Ολοι έχουν πιεστεί και τους λείπουν οι καθημερινές συνήθειες τους, οι μικρές ή μεγάλες απολαύσεις, οι απαραίτητες, αναγκαίες ή πολυτελείς δαπάνες. Και αυτό πιστεύω συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη. Κάποιοι μου είπαν ότι το πρώτο που θα κάνουν είναι να βγαίνουν κάθε μέρα στα αγαπημένα τους εστιατόρια και μπαρ, άλλοι το πρώτο που θα κάνουν θα είναι ένα πλούσιο και μακρινό ταξίδι και κάποιοι άλλοι ότι θα ξοδέψουν αμέσως όλες τις οικονομίες τους. Όσοι έχουν την δυνατότητα, θα αντιτάξει κάποιος...
Ομως από κει ξεκινάει η οικονομική ανάκαμψη, ειδικά όταν έρχεται μέσω της κατανάλωσης, από αυτούς που έχουν τη δυνατότητα, βοηθώντας έτσι και στην αύξηση των θέσεων εργασίας και την αύξηση της παραγωγής και κατά συνέπεια όλους .
Ολοι, μα όλοι, μου έδωσαν την εικόνα του δρομέα στην αφετηρία, που ακίνητος περιμένει να ακουστεί το σήμα της εκκίνησης, να τρέξει, να ξαμοληθεί, να απολαύσει και να κερδίσει τον αγώνα. Και αυτό θα γίνει. Μόλις ο αφέτης δώσει το σήμα, μόλις η ζωή επανέλθει, οι ρυθμοί θα είναι φρενήρεις.
Δεν ξέρω τι μας ετοιμάζουν όσοι διαφεντεύουν τις τύχες μας, δεν ξέρω πώς όλα αυτά τα ερμηνεύουν οι ειδικοί. Ο κόσμος όμως είναι έτοιμος να ξαναζήσει και να ζήσει και διαφορετικά, όσο μπορεί. Η οικονομική έκρηξη την επομένη της λήξης του συναγερμού πιστεύω θα είναι εντυπωσιακή.
Εμείς οφείλουμε να ζήσουμε. Να προστατεύσουμε τους γύρω μας και κυρίως τις ευπαθείς ομάδες.
ΥΓ. Η παρατήρηση συνεχίζεται. Και όσοι έτυχε να αναγνωρίσετε στο κείμενο τούς εαυτούς σας και κάποια απ' τις συζητήσεις μας, μην κουμπωθείτε στις επόμενες συζητήσεις, ελπίζω ότι τα συμπεράσματα τόνωσαν λίγο το ηθικό μας.
* Ο Γιάννης Κούτσης είναι δικηγόρος.
