Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η κατάσταση που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα έχει τρομερές συνέπειες πρωτίστως στην υγεία μας που είναι το σπουδαιότερο αγαθό, αλλά και σε μεγάλο βαθμό και στην οικονομία τόσο στην Παγκόσμια, αλλά όσο και επιμέρους στην εγχώρια και την ατομική.

Δυστυχώς όμως η πανδημία αυτή ανέδειξε κι ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα που βιώνει η ανθρωπότητα και η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία εδώ και πολύ καιρό, που δεν είναι άλλο από αυτό της έλλειψης συλλογικότητας. Στις μέρες μας η κρίση αξιών και συλλογικότητας με όλα τα παράγωγά τους (ατομισμός, εγωισμός , ωφελιμισμός, μοναχισμός, αίσθημα υπεροχής κ.α.) είναι σε μεγάλη έξαρση.

Και λέμε δυστυχώς γιατί η Ιστορία έχει δείξει ότι πρέπει να έρθουν είτε βιβλικές καταστροφές, είτε φυσικά φαινόμενα είτε αρρώστιες όπως λοιμοί και πανδημίες για να εκτιμήσει και να αναθεωρήσει ο άνθρωπος ορισμένα πράγματα. Να κατανοήσει πόσο σημασία έχουν κάποιες αξίες όπως η συνεργασία, ο σεβασμός, η ομαδικότητα ή το απόφθεγμα του Καντ που λέει ότι η ελευθερία του ενός τερματίζει εκεί όπου ξεκινά η ελευθερία του άλλου.

Όλες αυτές οι παθογένειες αλλά και τα αναπάντεχα οικονομικά προβλήματα που προκύπτουν από την πανδημία δεν γίνεται να εκλείψουν από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, καθώς όπως είναι λογικό είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Αυτό που χαρακτηρίζει σήμερα το περιβάλλον του ερασιτεχνικού αθλητισμού θα μπορούσε να το διακρίνει κανείς ως μια μάχη μεταξύ δύο κόσμων: από τη μία η παραδοσιακή τάση που γι' αυτήν ο ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι ένα αέναο κυνήγι τίτλων και διακρίσεων ή μια έκφραση ένδειξης υπεροχής και κυριαρχίας του ενός σωματείου στο άλλο για το ποιος έχει την καλύτερη ομάδα και το μόνο που είναι σημαντικό είναι η νίκη με οποιοδήποτε οικονομικό ή άλλο κόστος.

Από την άλλη υπάρχει η σύγχρονη τάση την οποία την χαρακτηρίζει η ανάγκη για εκσυγχρονισμό, για αναζήτηση καινούριων στοιχείων και μεθόδων στην ανάπτυξη του αθλητισμού, αλλά και των υποδομών (υλικό, παροχές, εγκαταστάσεις, αλλά που για όλα όμως υπάρχει κάποιο οικονομικό όφελος. Είναι η τάση που χαρακτηρίζεται από την εμπορευματοποίηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Και οι δύο λοιπόν αυτοί κόσμοι χαρακτηρίζονται από ωφελιμισμό, αλλά διαφορετικού τύπου: ο πρώτος κόσμος χαρακτηρίζεται από τον ωφελιμισμό της επιβολής του ενώ και ο δεύτερος από τη μεγιστοποίηση του χρηματικού κέρδους.

Βέβαια υπάρχει και ένας τρίτος κόσμος ο οποίος όμως είναι σε πολύ υποτυπώδη μορφή. Είναι ο κόσμος που βλέπει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό ως μια μορφή διασκέδασης, ευχαρίστησης, χόμπι, παρέας και γενικά ως μια μορφή συλλογικότητας και ανιδιοτελούς ενασχόλησης. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η χαριστική βολή της πανδημίας με συνέπεια όλοι αυτοί που ασχολούνται με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό όλων των τάσεων να έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και να είναι πολύ δύσκολο πλέον όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για τα σωματεία που εκπροσωπούν να ανταπεξέλθουν στις ήδη πολύ δύσκολες υποχρεώσεις.

Όμως παρ' όλες τις τραγικές καταστάσεις που υπάρχουν είτε από τα χρόνια προβλήματα του ερασιτεχνικού αθλητισμού είτε από αυτές που προκύπτουν μέσα από την πανδημία, δίνεται μια καλή ευκαιρία, μια ευκαιρία για γόνιμη επανεκκίνηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού, μια ευκαιρία για τη δημιουργία ενός νέου κόσμου που θα έχει ως επίκεντρο τον ερασιτεχνισμό και όχι το όφελος σε οποιαδήποτε μορφή.

Ενός κόσμου στον οποίο θα κυριαρχεί ο συναγωνισμός και όχι ο ανταγωνισμός, που θα έχει ως πρόταγμα τη συνεργασία, την επικοινωνία και την άμιλλα, τη φιλία αν θέλετε μεταξύ των συμμετεχόντων σε ένα σύγχρονο όμως πλαίσιο παροχών, υποδομών, τεχνικών και μεθόδων όπως επιβάλλεται σε μια σύγχρονη κοινωνία της γνώσης που ζούμε σήμερα. Σε έναν τέτοιο κόσμο το δέσιμο-χτίσιμο μιας ερασιτεχνικής ομάδας δε θα έχει αυτοσκοπό την κατάκτηση της νίκης αλλά ούτε πως θα ηττηθεί το γειτονικό σωματείο. Σε έναν τέτοιο κόσμο σημασία έχει το δέσιμο- χτίσιμο μεταξύ των ανθρώπων.

Έτσι λοιπόν αυτή η συγκυρία μάς δίνει την ευκαιρία σε όλους μας να ξαναβρούμε τη χαμένη συλλογικότητα και να μετατοπίσουμε την ευθύνη από το σύνολο στο άτομο. Να μην λέμε συνέχεια τι δεν έκανε το κράτος ή πολιτεία (σ.σ τη δεδομένη χρονική στιγμή το κράτος έδρασε σοβαρά και υπεύθυνα). Ήρθε η ώρα να πούμε τι δεν κάναμε εμείς ως άτομα σωστά. Είναι μια καλή ώρα για επανεκκίνηση. Το μόνο που απομένει είναι να πατήσουμε το κουμπί που γράφει Restart και δεν είναι αυτό που βρίσκεται πίσω από το ρούτερ του ίντερνετ του σπιτιού μας, αλλά του ρούτερ που θα επανεκκίνησει τις στάσεις και αξίες στη ζωή μας.

* Ο Νίκος Θεοδωρόπουλος είναι εκπαιδευτικός/Διδάκτωρ Παν. Πατρών, δημοτικός σύμβουλος ταμίας του Συλλόγου Δασκάλων και αντιπρόεδρος της ΕΠΣ Αχαΐας