Τον ρόλο του καταπιεσμένου «ταμία» Δημήτρη Χορν στην ταινία «Μια ζωή την έχουμε», που αφαίρεσε πολλά εκατομμύρια δραχμές από το ταμείο στο οποίο εργαζόταν, φαίνεται ότι «ζήλεψε» ένα πρώην στέλεχος της Αγροτικής Τράπεζας στην Πάτρα.
Μέσα σε διάστημα οκτώ ετών, «τσέπωσε» χρηματικό ποσό 3,6 εκατ. ευρώ και όταν οι εποπτικοί μηχανισμοί της τράπεζας τον αντιλήφθηκαν, παράτησε οικογένεια, φίλους και δουλειές και εξαφανίστηκε στο εξωτερικό, αφήνοντας πίσω του άλλα άτομα που τον εμπιστεύθηκαν, να τραβιούνται με την δικαιοσύνη και να πληρώνουν σήμερα το βαρύ τίμημα.
Η συνταρακτική υπόθεση εκτυλίχθηκε μεταξύ 1996 και 2003 σε κεντρικό κατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας στην Πάτρα, με πρωταγωνιστή τον τότε διευθυντή. Η υπόθεση εκδικάστηκε χθες σε δεύτερο βαθμό στο Πενταμελές Εφετείο Πατρών, με μοναδική κατηγορούμενη μια πρώην τραπεζοϋπάλληλο, η οποία κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για απλή συνέργεια στην απάτη.
Ο πρώην διευθυντής της τράπεζας, ζαλισμένος από το χρώμα του χρήματος και το πάθος του τζόγου και εκμεταλλευόμενος τη θέση ισχύος που είχε, ζούσε την ψευδαίσθηση του μη εντοπισμού του, μέσα στον μικρόκοσμο των υποκαταστημάτων της τράπεζας, όπου ο ένας γνωρίζει τον άλλον, καταφέρνοντας να ενθυλακώσει ποσό 3,6 εκατ. ευρώ.
Ο γνωστός τραπεζικός, ήταν αυτό που λέμε ευυπόληπτος πολίτης της Πάτρας, μέλος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου ιστορικού ναού, αλλά, λίγοι ήξεραν το μεγάλο πάθος του, με τον τζόγο.
Δεν επινόησε κάποιον περίπλοκο λογιστικό μηχανισμό για να ενθυλακώσει αυτό το τεράστιο ποσό. Απλά «έβαλε το χέρι» στο ταμείο της τράπεζας, δημιουργώντας εικονικές προθεσμιακές καταθέσεις στο όνομά του, τις οποίες μάλιστα εμφάνισε στο σύστημα ότι τις έκανε, ακόμα και δύο χρόνια πίσω, με το εξωπραγματικό επιτόκιο του 89%.
Μάλιστα, για να παρακάμψει τα συστήματα της τράπεζας, που απαιτούσαν δεύτερη έγκριση για τόσο υψηλά επιτόκια, είχε πάρει με πονηριά, τον κωδικό ασφαλείας μιας άλλης υπαλλήλου και για οκτώ χρόνια «μαγείρευε» τα εσωτερικά συστήματα.
Αυτό διέλαθε περιέργως της προσοχής τριών επιθεωρήσεων, μέχρι και των κεντρικών τερματικών συστημάτων της ΑΤΕ στην Αθήνα, και όταν το 2004 αποκαλύφθηκε σε μια άλλη επιθεώρηση, ο «πρωταγωνιστής» της υπόθεσης, το ΄σκασε στο εξωτερικό, και όλως περιέργως, δεν του ασκήθηκε καμία δίωξη, με βάση τις μαρτυρίες από την πρώτη δίκη, ενώ, ουδέποτε εκδόθηκε διεθνές ένταλμα σύλληψής του.
Αντιθέτως, την πλήρωσε μια πρώην ταμίας, άλλου καταστήματος της τράπεζας στην Πάτρα, η οποία κατ΄εντολή του πρώην διευθυντή, είχε πραγματοποιήσει 44 αναλήψεις συνολικού ποσού 280.000 ευρώ από τον λογαριασμό του, στο διάστημα των οκτώ ετών της δράσης του.
Η τραπεζοϋπάλληλος πρωτόδικα καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξη για άμεση συνέργεια σε απάτη, σε βάρος της Αγροτικής Τράπεζας και χθες, η ποινή της έπεσε σε τρία χρόνια φυλάκιση με αναστολή, για απλή συνέργεια σε απάτη, μετά από πρόταση και του εισαγγελέα, ο οποίος έκανε λόγο για φαγοπότι.
«Σεβαστή η απόφαση, αλλά, θα την επεξεργαστούμε στην πορεία», τόνισε με έμφαση, ο συνήγορος υπεράσπισης της πρώην τραπεζικής υπαλλήλου, δικηγόρος Πατρών Γιάννης Παπαναστασόπουλος.
Προκαλεί πάντως, μεγάλη εντύπωση, το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής της υπόθεσης δεν κατηγορήθηκε ποτέ, αν και στον έλεγχο που πιάστηκε να κλέβει, παραδέχθηκε την ενοχή του, τονίζοντας ότι κανένας υπάλληλος δεν έφερε ευθύνη, ενώ σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, παραμένει εξαφανισμένος, με αποτέλεσμα να πλησιάζει η ώρα της παραγραφής.
Η πρώην τραπεζοϋπάλληλος, επικαλέστηκε στο δικαστήριο ότι έπεσε θύμα της καλοσύνης της και της εμπιστοσύνης που είχε στον διευθυντή της, με αποτέλεσμα να εκτελεί παράτυπες εντολές του, όπως π.χ. την πραγματοποίηση 44 αναλήψεων από τον λογαριασμό του, σε διάστημα οκτώ ετών, συνολικού ύψους άνω των 280.000 ευρώ για την διευκόλυνση, υποτίθεται τακτικών πελατών της τράπεζας.
Ο συνήγορός της, Γιάννης Παπαναστασόπουλος, επιχειρηματολόγησε πάνω σε αυτή την παράτυπη τραπεζική πρακτική, που γινόταν κατά κόρον στο παρελθόν σε όλες τις τράπεζες, τονίζοντας ότι η εντολέας του, θα έπρεπε να καταδικαστεί το πολύ, για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος και όχι για συνέργεια σε απάτη.
Πηγή: pelop.gr
