Συγκλονίζει η ανάρτηση του Αγρινιώτη διασώστη του ΕΚΑΒ, Γιώργου Καραγεώργου στα κοινωνικά δίκτυα σχετικά με την πανδημία του κορωνοϊού.

Στην ανάρτηση περιγράφεται με γλαφυρό τρόπο το άγχος, η αγωνία και οι δυσκολίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν καθημερινά οι άνθρωποι που δίνουν την «μάχη» με τον κορωνοϊό στην «πρώτη γραμμή». Παράλληλα απευθύνει έκκληση στον καθέναν μας να ακούσει τους ειδικούς και να προστατεύσει τον εαυτό του μα και τους γύρω του.

Η ανάρτηση:

«Αν και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος, θα σου τα πω πολύ απλά, μπας και τα καταλάβεις!

Ήθελα μια μέρα, να σου φορέσω με το ζόρι, εκείνη την άβολη και πλαστική στολή, τις δυο μάσκες ταυτόχρονα, τα διπλά τα γάντια, τις σακούλες στα πόδια και την απάνθρωπη την προσωπίδα.

Ήθελα μια μέρα, να μπεις μαζί μου μέσα στην καμπίνα του ασθενοφόρου και πάνω στο φορείο να έχουμε έναν covid ασθενή. Να δεις τον φόβο του, να ακούσεις τις απελπισμένες προσευχές του και των δικών του, όταν φεύγει απ΄ το σπίτι για τα ΤΕΠ του κοντινού νοσοκομείου, δίχως να γνωρίζει το πότε και το αν θα επιστρέψει.
Κι όταν τελειώσουμε, να πάμε κι οι δυο, να κάνουμε το τεστ, μην τυχών κι έχουμε μολυνθεί απ΄ τον ιό, βάζοντας την μπατονέτα τόσο βαθιά μες στο ρουθούνι σου, μέχρι να σου τρέξουν δάκρυα από τον πόνο.

Ήθελα μια νύχτα, να μπεις παρέα μου, σε μια covid κλινική.

Ήθελα μια νύχτα, να ακούσεις με τα αυτιά σου τον βήχα κάποιου ασθενή κι είμαι βέβαιος, θα νομίσεις πως κοντεύει να του βγει το πνευμόνι από το στόμα του. Να σου πει πως νιώθει εκεί μέσα μοναχός, πόσες μέρες έχει να δει την οικογένεια του και πως είναι να πλανιέται ο θάνατος πάνω από το κεφάλι του. Να δεις το θερμόμετρο του, το σωληνάκι του οξυγόνου, τους μορφασμούς από τους πόνους του σε όλο το κορμί και τα χίλιο – τρυπημένα χέρια του από τους ορούς και τα ενδοφλέβια φάρμακα που παίρνει.

Να δεις τον κόπο και την κούραση των νοσηλευτών και των γιατρών και να σου περιγράψουν με κάθε λεπτομέρεια, πως βγαίνει πέρα η πολύωρη εφημερία τους, ντυμένοι αστροναύτες.

Ήθελα κάποια στιγμή, να διακομίσουμε οι δυο μας, ένα διασωληνωμένο επείγον περιστατικό, σε μια μονάδα εντατικής για covid.

Να μπεις και να ακούσεις τον απόκοσμο ήχο των μηχανημάτων, να δεις τον τραχειοσωλήνα που μετά βίας τους κρατάει ζωντανούς και τα ατελείωτα καλώδια. Να δεις ιδίοις όμμασι, ότι εκεί μέσα δεν υπάρχουν μόνο υπέργηροι, όπως θέλεις να πιστεύεις, αλλά υπάρχουν και πολλοί νέοι άνθρωποι που δίνουνε μια άκρως επικίνδυνη μάχη.

Να δεις την απογοήτευση στα μάτια του προσωπικού, κάθε που χάνουν έναν ασθενή. Ή την απερίγραπτη χαρά τους, κάθε φορά που καταγράφουνε μια νίκη, όταν αποσωληνώνουν κάποιον και του χαρίζουν και πάλι την ζωή από την αρχή.

Κι αν σταθούμε τυχεροί και συναντήσουμε έναν τέτοιο, που έχει κυριολεκτικά αναστηθεί, να του ζητήσουμε για να μας πει πόσο καιρό του πήρε να συνέλθει ο οργανισμός του, πόσο ευάλωτος είναι και πόσο κινδυνεύει από την πιο απλή ασθένεια που μπορεί να του συμβεί.

Ήθελα, να πάρεις εσύ ένα τηλέφωνο τους οικείους ενός άρρωστου, που δεν τα έχει καταφέρει και να τους ανακοινώσεις το τραγικό του τέλος.

Να πας στο σπίτι τους, στην εκκλησιά, στο νεκροταφείο και να τον θάψετε. Να νιώσεις το πένθος και την απώλεια στο πετσί σου. Να δεις την τραγική κατάληξη, που δυστυχώς, τόσο πολύ συχνά συμβαίνει.

Ήθελα μια μέρα, να τα ζήσεις όλα αυτά, έστω σαν θεατής!

Να δεις, ότι δεν είναι μια απλή ιωσούλα, είναι κάτι πολύ πιο δύσκολο και πιο θανάσιμο. Να δεις, ότι δεν είναι κάτι που γίνεται σε ένα παράλληλο σύμπαν, γίνεται τώρα ακριβώς έξω από την πόρτα σου και στην χτυπάει. Να δεις, ότι δεν μιλάμε για σενάρια συνωμοσίας, μιλάμε για μια ωμή και σκληρή πραγματικότητα.

Μέχρι τότε όμως, μέχρι να έρθεις μαζί μου και να τα δεις όλα αυτά με τα δύσπιστα ματάκια σου, μια χάρη μονάχα κάνε μας! Μέχρι τότε, “επιστήμονα”, “επιδημιολόγε”, “εντατικολόγε”, “γιατρέ”, “νοσηλευτή” και “διασώστη” του πληκτρολόγιου, εξυπνάκια και τσάμπα μάγκα. Σε παρακαλώ φόρεσε την μάσκα, κράτα τις αποστάσεις, μείνε όσο πιο πολύ μπορείς στο σπίτι, προστάτευσε τον εαυτό σου και προς Θεού, σεβάσου όλους εκείνους που δεν σου φταίνε τίποτα, για να τους πάρεις στον ανεύθυνο λαιμό σου.

Μέχρι τότε, άκου τους ειδικούς, σταμάτα να κάνεις τον ειδήμονα κι απομακρύνσου από το πληκτρολόγιο ή γράψε μόνο για αυτά που ξέρεις, που έχεις στα αλήθεια άποψη και που τα έχεις σπουδάσει….».

 

Πηγή:agriniopress.gr