Από την Ενωση Νοσοκομειακών Γιατρών Αχαΐας αναφέρεται με ανακοίνωση ότι: « Τα αυριανά «εγκαίνια» της Καρδιοχειρουργικής κλινικής του ΠΓΝΠ από τον ίδιο τον Υπουργό Υγείας κο Κικίλια και οι σχετικές διθυραμβικές δηλώσεις είναι τουλάχιστον αναντίστοιχες της κατάστασης που επικρατεί αυτή την περίοδο στο νοσοκομείο και γενικότερα στο ΕΣΥ. Η ανάγκη λειτουργίας καρδιοχειρουργικής κλινικής, για την κάλυψη του πληθυσμού της Αχαΐας και της ευρύτερης περιοχής είναι αναγκαία και επιτακτική εδώ και πολλά χρόνια. Άλλωστε ως Ε.Ι.Ν.Α την έχουμε επισημάνει. Όμως, διερωτόμαστε: Σε ποιο νοσοκομείο θα προγραμματιστούν καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις, όταν με εντολή του ίδιου του υπουργού έχουν μειωθεί όλες οι επεμβάσεις στο 20% ;
Σε ποιο νοσοκομείο θα λειτουργήσει, όταν οι κλινικές για τις ανάγκες του κορωνοϊού επιτάσσονται η μία μετά την άλλη;
Σε ποια ΜΕΘ θα νοσηλευτούν μετεγχειρητικά οι ασθενείς, όταν όλη η ΜΕΘ ενηλίκων - συμπεριλαμβανομένης και της Καρδιοχειρουργικής ΜΕΘ -έχει μετατραπεί σε ΜΕΘ αποκλειστικά για covid;
Οι προτάσεις μας για άνοιγμα του Θώρακος, επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων της περιοχής, εξασφάλιση των όρων για απρόσκοπτη λειτουργία του χειρουργικού τομέα και της τακτικής λειτουργίας των νοσοκομείων, είναι η μοναδική λύση για να μην μετατραπεί το ΠΓΝΠ σε νοσοκομείο αποκλειστικά μιας νόσου, που θα βρίσκεται μονίμως σε καθεστώς "έκτακτης ανάγκης", εξοβελίζοντας κάθε άλλη δραστηριότητα, όπως και τις καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις, ως "είδος πολυτελείας".
Η λειτουργία της πρέπει να βασίζεται σε ένα μακροπρόθεσμο πλάνο στελέχωσης με μόνιμο προσωπικό, αποκλειστικής κρατικής χρηματοδότησης, με αύξηση του προϋπολογισμού του νοσοκομείου. Ειδικά σε μια περίοδο που γίνεται συντονισμένη επίθεση στα δημόσια καρδιοχειρουργικά κέντρα(πχ Παιδοκαρδιοχειρουργικό Αγία Σοφία), πιθανή ιδιωτικοποίησή της ή λειτουργία με όρους ΣΔΙΤ/ ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων, πρέπει να αποτραπεί ώστε να διασφαλιστεί αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν περίθαλψη στους πολίτες της Δυτ.Ελλάδας.
Τέλος, ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο επικοινωνιακής και μικροπολιτικής εκμετάλλευσης από διάφορα κέντρα. Φτάνει πια με τις φιέστες, τα δάκρυα και τα χειροκροτήματα. Θα είμαστε εκεί για να ζητήσουμε άλλη μια φορά τα αυτονόητα».
