Η Εταιρεία Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών διοργανώνουν Φιλολογικό Βραδινό αφιερωμένο στον Δημήτρη Τόφαλο.
Η εκδήλωση θα γίνει τη Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου και ώρα 7.00 μ.μ. στο Αναγνωστήριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, στο πλαίσιο των προγραμματισμένων ομιλιών των Φιλολογικών Βραδινών.
Θα μιλήσει ο Αντιπρόεδρος της Εταιρεία, Λεωνίδας Καρνάρος, με θέμα: «Ο ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΦΑΛΟΣ».
Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο Πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεωνίδας Μαργαρίτης.
Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.
O Δημήτριος Τόφαλος (Πάτρα, 14 Απριλίου 1884 - Πάτρα, 15 Νοεμβρίου 1966 ήταν αθλητής της άρσης βαρών.
Όταν ήταν ακόμη σε ηλικία 12 ετών είχε ένα ατύχημα που είχε σαν συνέπεια το ένα του χέρι να είναι πιο μικρό από το άλλο, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε μετέπειτα να γίνει σπουδαίος αθλητής και να καταφέρει να πετύχει όλα αυτά τα κατορθώματα που τον καταξίωσαν. Το 1899, σε ηλικία 15 ετών, γράφεται στην Γ.Ε. Πατρών, τη σημερινή Παναχαϊκή Γ.Ε. Πέτυχε αμέτρητες νίκες στην άρση βαρών και έγινε διάσημος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πάμπολλες φορές πρωταθλητής Ελλάδος και πρώτος με παγκόσμιο ρεκόρ στην μεσολυμπιάδα του 1906 στην Αθήνα. Το ρεκόρ που κατέρριψε ήταν δικό του από το 1904. Δεν ευτύχησε να λάβει μέρος στην Ολυμπιάδα του 1904 στο Σαιντ Λούις καθώς αρρώστησε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και αναγκάστηκε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο στην Αμβέρσα του Βελγίου. Μέγιστη ατυχία, αν αναλογιστεί κανείς πως για να πραγματοποιήσει το ταξίδι έγινε έρανος ώστε να συγκεντρωθεί το ποσό που χρειαζόταν, το οποίο ήταν υπέρογκο για την εποχή. Το 1908 το πρόγραμμα των αγώνων δυστυχώς δεν συμπεριλάμβανε πια την άρση βαρών.
Το 1906 μετά το τέλος της μεσολυμπιάδας, κατά την επιστροφή του στην Πάτρα, οι Πατρινοί του επιφύλαξαν πρωτοφανή υποδοχή με αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό ότι στον σταθμό τον περίμεναν 6.000 περίπου φίλαθλοι. Το παγκόσμιο ρεκόρ του διατηρήθηκε μέχρι το 1914. Αργότερα έφυγε για την Αμερική όπου έκανε μεγάλη καριέρα σαν αθλητής της ελευθέρας πάλης (κατς), ενώ έκανε και καριέρα τενόρου. Το 1952, διάσημος πλέον, επέστρεψε στην πόλη της Πάτρας όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Είχε κατακτήσει 140 έπαθλα στην άρση βαρών και 251 στην ελευθέρα πάλη (κατς). Στην Αμερική διετέλεσε μάνατζερ και προπονητής του Τζιμ Λόντου και πρόεδρος του ελληνικού συλλόγου "Ερμής Νέας Υόρκης". Η Πάτρα τον τίμησε, δίνοντας το όνομά του σε οδό της πόλης αλλά και στο Κλειστό Γυμναστήριο στα Μποζαΐτικα.
Σε νεότερους χρόνους το όνομά του έγινε συνώνυμο του πολύ δυνατού και μεγαλόσωμου άντρα.
