Ο Παύλος Φύσσας και ο Ζακ Κωστόπουλος είναι δύο σύγχρονα θύματα της ακροδεξιάς βίας, κυρίως της αποστροφής στην γνήσια καλλιτεχνική έκφραση.
Ο πρώτος δολοφονήθηκε από το χέρι ενός φασίστα και ο δεύτερος από το χέρι των " ανοικοκύρευτων νοικοκυραίων" (κανένας πραγματικός νοικοκύρης δεν σκοτώνει).
Το κύριο χαρακτηριστικό της τέχνης είναι η αποδοχή, ο πειραματισμός και η έλξη από και προς τη διαφορετικότητα. Αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας, η διαρκής επίπονη συμπερίληψη της διαφορετικότητας η οποία πραγματώνεται κυρίως μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία.
Η στήριξη των υλικών προϋποθέσεων για την καλλιτεχνική δημιουργία, η προστασία της ελευθερίας της καλλιτεχνικής έκφρασης, η ασφάλεια των ανθρώπων του Πολιτισμού, συνιστούν απροϋπόθετους όρους της δημοκρατίας, απροϋπόθετους όρους για τη διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας στο σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της πολυφωνίας, της διαφορετικότητας. Έχουμε υποχρέωση ως πολίτες να υπερασπιστούμε τους όρους της δημοκρατίας.
Οι αποτρόπαιες δολοφονίες του Φύσσα και του Κωστόπουλου δεν μας κάνουν να είμαστε αισιόδοξοι. Μας κάνουν όμως να είμαστε μαχητικοί και πάντα μπροστά στους αγώνες για την ελευθερία της έκφρασης.
Ας μην ξεχνάμε ότι βρίσκονται σε εκκρεμότητα οι δύο δικαστικές αποφάσεις για τις δολοφονίες των παραπάνω προσώπων, με την υπόθεση του Ζακ να καλύπτεται ακόμη από σκοτάδι.
Η δικαιοσύνη οφείλει να λάμψει υπέρ δύο νέων καλλιτεχνών που τους ένωνε ένας κοινός αγώνας: Του Παύλου το τραγούδι, το πιο ισχυρό αναίμακτο όπλο, με το queer θέατρο και το show του Ζακ, ένα επίσης δυνατό αναίμακτο όπλο κατά όλων των φοβικών συνδρόμων.
