Ανθρωποι των γραμμάτων μοιράζονται μαζί μας την «εντός των τοιχών» καθημερινότητά τους. Κι από τα διαβάσματά τους, «κλέβουμε» ιδέες. Ξυπνάω πρωί. Στις 6. Οπως πάντα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα στο καθημερινό μου πρόγραμμα. Παρακολουθώ τις πρώτες ειδήσεις, ενημερώνομαι καμιά ώρα-δυο για τα πάντα. Συν τα social media. Η Αμαλία έχει φτιάξει κιόλας τον καφέ και τον πίνουμε μαζί. Ενα τηλεφώνημα στον Δημήτρη κι ένα στον Αρη. Κάθε πρωί για καλημέρα και σχολιασμό των γεγονότων. Βιντεοκλήση στην οικογένεια του γιου μας στη Γερμανία. Αγωνιούμε γι' αυτούς κι αυτοί για μας -βάλσαμο το πρωινό «ανγκού» και τα χαμόγελα του καινούριου μας εγγονού, του Βίκτορα.
Απ' τις 9 και ύστερα μέχρι τη 1 το μεσημέρι εξαφανίζομαι. Κατεβαίνω στο γραφείο μου, πιστός στα ραντεβού μου με τους ήρωες της λογοτεχνίας μου. Μια ακατάπαυστη κουβέντα μαζί τους, με τη βελόνα κολλημένη στο Γ΄ πρόγραμμα σαν μια φωνή αχνή στο ατομικό μου κελί. Αυτό άλλοι το λένε διέξοδο ή καταφύγιο, εγώ το λέω «ευλογία» και «τύχη»: Το οποιαδήποτε δημιουργικό πέρασμα του χρόνου σε κρατάει ζωντανό και σε κάνει να συνειδητοποιείς την παρουσία του χρόνου σαν να 'ταν χειροπιαστή πραγματικότητα.
Είναι ο μόνος τρόπος να συνειδητοποιήσει κανείς και να ζήσει τη ζωή...
Γύρω στις 1.30 αφού η Αμαλία έχει φωνάξει τρεις τέσσερις φορές «έστρωσα!», αφήνω τα χαρτιά μου και τον υπολογιστή κι ανεβαίνω για το φαγητό. Λιτό κι απέριττο.
Υστερα, σιέστα μεσημεριανή. Γιατί τ' απόγευμα κατά τις 5.30 έχει «διάδρομο» μετά ταινίας -μόνο έτσι γίνεται το τρέξιμο ελκυστικό. Ο δε διάδρομος είναι μόνιμο κομμάτι του γραφείου μου, παλιά συνήθεια αυτή. Βρίσκεται σε απόσταση από τον υπολογιστή και «τρέχω» (ας πούμε) βλέποντας πάντοτε κάποια επιλεγμένη από πριν ταινία ή θεατρική παράσταση από το youtube.
Με παίρνει μέχρι αργά το βράδυ να διαβάζω συνήθως τις επιλογές μου: είτε λογοτεχνία, είτε αρθρογραφία. Δίπλα μου τα βιβλία: 1) Η φρέσκια ποίηση της Αγγελικής Σιδηρά «Οίμοι, λέγουσα», 2) οι «Χίλιες ερωτικές στιγμές στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα» σε μετάφραση-επιλογή Αγαθής Δημητρούκα, 3) «Η επινόηση τής μοναξιάς» του Paul Auster, 4) «Αιχμάλωτη Σκέψη» του Milosz Czeslaw, 5) «Στιγμιότυπα» του Κλαύντιο Μάγκρις, 6) «Γιώργος Ιωάννου 1927-1985», Εθνική βιβλιοθήκη της Ελλάδος και 7)) τις μελέτες της νεοελληνικής λογοτεχνίας του Δημήτρη Δασκαλόπουλου «Χωρικά ύδατα». Δεν είναι υπερβολή να πω ότι δεν με φτάνει ο χρόνος.
Τηλεόραση όχι, δεν βλέπω. Πολύ σπάνια. Ναι, δεν έχει αλλάξει τίποτα αφότου ακολουθώ πιστά και οικειοθελώς εδώ και 10 μέρες τις οδηγίες των αρχών. Εχοντας πάντα μέσα μου έναν κόμπο. Για την εξέλιξη των πραγμάτων.
Πηγή: pelop.gr
