Στην Πάτρα είναι γνωστή για την εθελοντική της δράση αλλά  και ως δυναμική προσωπικότητα. Ιδιαίτερα αγαπητή στις γυναίκες που στο πρόσωπό  της  βλέπουν τη μητέρα, τη φίλη , την αδελφή τους. Αυτό δεν έγινε από τη μια στιγμή  στην άλλη . Χτίστηκε με τα χρόνια γιατί ότι δίνεις παίρνεις σ' αυτή τη ζωή.

Η ζωή της   Λιολιώς Κολυπέρα όμως δεν ήταν πάντοτε ΡΟΖ γιατί ο καρκίνος δεν είνει ροζ. Έχει μελανά χρώματα , ώρες αγωνίας , πολύ κλάμα και δυσκολίες ...Η μετά καρκίνου  εποχή όμως είναι ροζ, είναι χαρά, είναι δημιουργία γιατί μαθαίνεις να απολαμβάνεις  την   κάθε στιγμή , να χαίρεσαι τη ζωή. Μέσα από το " Άλμα ζωής"  μαζί με πολλές   εθελόντριες στηρίζει χιλιάδες γυναίκες,νιώθει αυτό που χρειάζονται   και στέκεται στο  πλευρό τους , γιατί η ίδια βιώσει τον πόνο και τη μοναξιά της ασθένειας. Ο Οκτώβρης είναι ο μήνας αφιερωμένος στον αγώνα καταπολέμησης του καρκίνου του μαστού και παρά το φορτωμένο πρόγραμμά της εν όψει του "pink the city" μας   αφιέρωσε λίγο χρόνο να τη γνωρίσουμε...καλύτερα!

 Μιλήστε μας για εσάς. Σε ποιά φάση ήταν η ζωή σας όταν ήρθατε αντιμέτωπη με τον καρκίνο;

Ζούσα ανέμελα την καθημερινότητα μου , πιστεύοντας ότι κάποια πράγματα   συμβαίνουν μόνο στους άλλους, όπως δυστυχώς οι περισσότεροι από μας,  μέχρι την στιγμή που άκουσα τον γιατρό μου να λέει «Λιολιώ μου έχεις  καρκίνο στον μαστό.  Θα τον αντιμετωπίσουμε όμως. Είναι σε πρώιμο στάδιο».  Μετά είπε και άλλα, προσπαθούσε να μου μιλήσει, να μου εξηγήσει, να μου
δώσει κουράγιο.  Για μένα όμως είχαν σταματήσει όλα εκεί, δεν άκουγα τίποτα  άλλο πια, και ο χρόνος ακόμα είχε σταματήσει σε κείνη την στιγμή. Ζούσα έναν  εφιάλτη.  Δεν μπορούσα να αποδεχθώ, να πιστέψω ότι ήταν αλήθεια. Χωρίς  υπερβολή θεωρώ τότε ότι ο χώρος, ο χρόνος, η ζωή για μένα σταμάτησε εκεί,   ότι αυτό ήταν το τέλος στα 42 χρόνια μου…… Μετά το πρώτο σόκ,  που σας περιέγραψα, ακολούθησε ο πόνος, ο φόβος, ο  θυμός «γιατί να συμβεί σε μένα;»,  η αγωνία για το στήθος μου αλλά και για  την ζωή μου, η θλίψη. Οι διαδικασίες που ακολούθησαν ήταν γρήγορες και  αποτελεσματικές. Ριζική μαστεκτομή σε συνδυασμό με λεμφαδενικό
καθαρισμό. Απομακρύνθηκε ο καρκινικός όγκος, αφαιρώντας μου παράλληλα  το κομμάτι του εαυτού μου, της ταυτότητας μου, αυτό το κάτι  που για μένα, σήμαινε ζωή, χάδι, έρωτα, θηλυκότητα. Ακολούθησαν τα  δυνατά σχήματα της χημειοθεραπείας και της ακτινοβολίας. Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη.   Όταν όμως έχασα και τα μαλλιά μου στην κυριολεξία γονάτισα. Είμαι,  βλέπετε, φτιαγμένη από σάρκα και οστά και όχι από σίδερο όπως νόμιζα μέχρι  τότε… Παρόλα αυτά, κάπου,  μέσα μου βαθιά,  υπήρχε ακόμα  ένα φως, μια ελπίδα ότι κάποιος μπορεί να ξέρει….. Η ζωή μου ήταν ήσυχη καθημερινή, με την οικογενειά μου, τη δουλειά μου, το μεγάλωμα των δύο ανηλίκων παιδιών μου και τα όνειρα μιας 42 χρόνης  γυναίκας.

 Ποιος σας έσφιξε το χέρι εκείνη την εποχή; Φοβηθήκατε ποτέ πως δεν θα  τα καταφέρετε;

Τα φάρμακα έχουν αποτελέσματα σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Όμως η αγάπη, η  αφοσίωση και η θετική σκέψη των γύρω σου , των ανθρώπων που αγαπάς και  σ΄αγαπάνε  κάνει την υπόλοιπη και σημαντικότερη δουλειά. Τίποτα δεν θα είχα ξεπεράσει αν οι δικοί μου άνθρωποι δεν με είχαν περιβάλλει με την δική τους  αγάπη και κατανόηση. Τους οφείλω τα πάντα. Το φορτίο ήταν ασήκωτο για έναν
μόνο άνθρωπο. Ο άντρας μου, τα παιδιά μου, τα αδέλφια μου και πολύ καλοί  φίλοι ήταν δίπλα μου,  κοντά μου,  σ΄ αυτή την οδυνηρή και δύσκολη πορεία και  προσπάθησαν με  αγάπη να με στηρίξουν. Αγάπη που χρειαζόμουν απελπισμένα  εκείνη την στιγμή. Κι ας έβλεπα  στα μάτια τους ότι ήταν πιο λυπημένοι και  φοβισμένοι από μένα.

Πως βρήκατε τη δύναμη να αναγεννηθείτε μέσα από τις... στάχτες σας και  στη συνέχεια να αφοσιωθείτε στην προσφορά για το κοινωνικό σύνολο ;
Τα φάρμακα είχαν κάνει την δουλειά με το σώμα μου. Έπρεπε τώρα να  γιατρευτεί και η ψυχή μου. Χρωστώ πολλά στην ψυχοθεραπεύτρια μου. Της χρωστάω τον θαυμάσιο κόσμο που ανακάλυψα μέσα μου και δεν γνώριζα ότι  υπάρχει. Ανέτρεψε την ζωή μου, ανέτρεψε την καθημερινότητά μου, άλλαξε  εμένα,  άλλαξε το σώμα μου – αναπόφευκτα - αλλά άλλαξε και την ψυχή μου ολόκληρη. Την ύπαρξη του Συλλόγου έμαθα από φίλη μου και μάλιστα για το Παράρτημα  του Ν. Αχαϊας,του Πανελληνίου συλλόγου γυναικών με καρκίνο μαστού που
μόλις άνοιγε τα φτερά του στο τέλος του 2001. Έγινα αμέσως μέλος και στις  πρώτες εκλογές εξελέγην Ταμίας, μετά από λίγους μήνες ανέλαβα για ένα χρόνο  την γραμματεία της Διοικούσας επιτροπής τότε, και στις εκλογές του 2003  εξελέγην Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής. Τ0 2011 το Παράρτημα έγινε   αυτόνομος Σύλλογος Γυναικών με καρκίνο μαστού ΆΛΜΑ ΖΩΗΣ Ν ΑΧΑΙΑΣ η τριμελής Διοικούσα επιτροπή έγινε 7μελές Διοικητικό Συμβούλιο και όλα αυτά τα  χρόνια από το 2003 παραμένω μέχρι και σήμερα. Πρόεδρος Ο Σύλλογος με  βοήθησε να επαναπροσδιορίσω στάσεις ζωής και αξίες, να βάλω  προτεραιότητες και όρια, να ξανασυστηθώ με τον «άγνωστο» ως τότε εαυτό μου,  να τον αγαπήσω, να τον σεβαστώ, να τον αποδεχτώ έτσι χωρίς μαστό και χωρίς  μαλλιά.  Με βοήθησε να μάθω ότι η γυναικεία φύση κρύβει απίστευτη δύναμη.  Και εκεί έρχονται και αναδύονται οι κρυφές δυνάμεις που λέγαμε να αποδείξουν ότι το να νιώθεις γυναίκα είναι πολύ, μα πολύ βαθιά έννοια.  Βοήθεια πολύτιμη, αναντικατάστατη και συνεχή, πήρα και  εξακολουθώ να παίρνω από την ενασχόλησή μου με Σύλλογο Γυναικών με καρκίνο μαστού  ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ είτε σαν εθελόντρια, επισκεπτόμενη χειρουργημένες γυναίκες, είτε σαν Πρόεδρος του Δ.Σ μαχόμενη για τα δικαιώματα και την στήριξη της  πάσχουσας γυναίκας.

Πόσο άλλαξε η κοσμοθεωρία σας μετά από αυτά που περάσατε;
Θεωρώ ότι φαίνεται είμαι νέα ωραία και υγιής μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Πως είναι η ζωή σας σήμερα;

Γυρίζοντας πίσω και αναλογιζόμενη τις πολύ δύσκολες στιγμές που πέρασα, και  που πια μου φαίνονταν μακρινές, και θέλοντας να προσφέρω και εγώ με την  σειρά μου ανακούφιση και βοήθεια σε γυναίκες με την ίδια εμπειρία, εντάχθηκα στο εθελοντικό πρόγραμμα του Συλλόγου ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ με όλο  μου το είναι.

Ποιό είναι το μήνυμα που στέλνετε στην γυναίκα που σήμερα έχει αναλάβει πολλούς ρόλους και τις περισσότερες φορές ξεχνά τον εαυτό της;

Να πάρουν θάρρος ,να μην απογοητεύονται. Τα πράγματα δεν είναι, σε καμία  περίπτωση, ίδια με παλιότερα.  Και θα επαναλάβω ότι η  έγκαιρη διάγνωση είναι ο  μεγαλύτερος σύμμαχος στην επιβίωση.  Είμαι ακόμα ένα  παράδειγμα, που  επιβεβαιώνει το αισιόδοξο μήνυμα που προσπαθούμε να μεταδώσουμε μέσα από το σύλλογο ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ.  Νόσησα πριν από 20 χρόνια, σκεφτείτε το. Λέω, λοιπόν, σε όλες τις γυναίκες να αγαπήσουμε το σώμα μας - Να του δώσουμε   την προσοχή , την φροντίδα, την εκτίμηση που χρειάζεται και αξίζει.
θα ήθελα να ανέβω στην πιο ψηλή κορφή και από κει να φωνάξω δυνατά: «Γυναίκες  ας αγαπήσουμε το σώμα μας - Ας του δώσουμε την προσοχή , την φροντίδα, την  εκτίμηση που χρειάζεται και αξίζει. Ας το προστατέψουμε από τον καρκίνο του
μαστού. Είναι στο χέρι μας.»  Το να πέφτουμε σήμερα ,θύματα του καρκίνου του μαστού είναι πράγματι μια  μεγάλη αδικία και ένα κοινωνικό έγκλημα για την εποχή μας με τα σύγχρονα μέσα  έγκυρης διάγνωσης που μας προσφέρει η ιατρική επιστήμη, αλλά τόσο άσπλαχνα μας  παίρνει πίσω η κοινωνική και οικονομική κρίση. Εμείς ας μην τους το επιτρέψουμε, ας μην γίνουμε τα θύματα τους και παρά τις δυσκολίες, ας μην αμελούμε τις  εξετάσεις μας . Υπάρχουν δομές σαν το κοινωνικό ιατρείο το δικό μας , τα ιατρεία
των γιατρών του κόσμου, τα κοινωνικά ιατρεία των δήμων, για όσες δεν μπορούν να  σηκώσουν το οικονομικό βάρος. Γυναίκα, οι τακτικές εξετάσεις σου είναι σημαντικές. Στην καλύτερη περίπτωση θα  σου επιβεβαιώσουν την υγεία σου. Στην χειρότερη και πιο σπάνια θα εντοπίσουν κάτι  που βέβαια δεν είναι πάντα καρκίνος του μαστού, αλλά και αν είναι, εσύ θα το έχεις προλάβει σε πρώιμο και ιάσιμο στάδιο. Θα το πω απλά , πάρε την ζωή σου στα χέρια  σου και όλα θα είναι με το μέρος σου. Και έχεις κάθε λόγος να με πιστέψεις!!!!!!!!!.

Τέλος μιλήστε μας για το pink the city που θα γίνει την Κυριακή.

Το Pink the city 2017 είναι ένα συμβολικός περίπατος 1,5 χιλμ. ενάντια στον  καρκίνο του μαστού από τα Υψηλά Αλώνια της Πάτρας ως το Λιμάνι. Μία  δράση που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση του πληθυσμού στο ζήτημα της έγκαιρης διάγνωσης αλλά και την απομυθοποίηση του καρκίνου του μαστού. Το  Pink the city 2017 θα πραγματοποιηθεί στις 22 Οκτωβρίου 2017 . Με την συμμετοχή των 5 Ευρώ στηρίζονται τα προγράμματα, , του συλλόγου γυναικών  με καρκίνο μαστού ΑΛΜΑ ΖΗΣ Ν. Αχαίας, ενώ με την εγγραφή τους παίρνουν
δωρεάν το ρόζ μπλουζάκι με το φετινό μας σύνθημα. «Περπάτα τη ζωή, αγάπα τη  στιγμή.»
Σήμερα θα περπατήσουμε μαζί. Δίπλα – δίπλα και χέρι-χέρι…Γι άλλη μια χρονιά  θα βάψουμε ροζ τους δρόμους της πόλης μας,
θα μεταφέρουμε το μήνυμα της ελπίδας  αλλά και θα διεκδικήσουμε την ζωή για τους ογκολογικούς ασθενείς και θα
διαδηλώσουμε γι΄αυτήν.  Το ροζ ποτάμι σήμερα, αποτελείται από Ανθρώπους αποφασισμένους να  διεκδικήσουν το καλύτερο μέλλον στην υγεία τους. Ανθρώπους που στηρίζουν ο ένας τον άλλον και προχωρούν μαζί.

Μαρία Σταθοπούλου