Yπόμνημα με τα αιτήματά τους καταθέτει στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα με την ευκαιρία της επίσκεψή του σήμερα στην Πάτρα, η Ομοσπονδία Επαγγελματικών – βιοτεχνικών – εμπορικών Σωματείων του Νομού Αχαϊας. Στην επιστολή αναφέρεται αναλυτικά:
Κύριε Πρωθυπουργέ,
με αφορμή την επίσκεψή σας στην πόλη μας και την τιμητική για εμάς πρόσκληση και παρουσία μας στο σημερινό Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο Δυτικής Ελλάδας, δράττουμε την ευκαιρία και αξιοποιούμε τη δυνατότητα να διατυπώσουμε τις θέσεις μας, καταθέτοντάς σας και εγγράφως το πλαίσιο διαπιστώσεων-παρατηρήσεων–-προτάσεων που αφορούν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τις οποίες και εκπροσωπούμε, ως φορέας, σε τοπικό επίπεδο.
Η Ο.Ε.Β.Ε.Σ.Ν.Α είναι Β’/μιο συνδικαλιστικό όργανο που εκπροσωπεί τους κλάδους των επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων, αυτοκινητιστών του νομού, έχοντας στη δύναμή της 70 Α΄/θμια Σωματεία-μέλη, τα οποία δραστηριοποιούνται στους παραπάνω κλάδους οικονομικής δραστηριότητας.
Το πλαίσιο των διαπιστώσεων- παρατηρήσεων –-προτάσεων αυτό έχει διαμορφωθεί σε συνεργασία με το Γ΄/ θμιο Συνδικαλιστικό μας φορέα, τη ΓΣΕΒΕΕ, καθώς και με τα Σωματεία μέλη μας και έχει ψηφιστεί από Γενικές Συνελεύσεις των αντίστοιχων οργάνων, στόχο δε έχει την ανάδειξη των βασικών και ζωτικής σημασίας ζητημάτων και την ταχύτερη επίλυση των προβλημάτων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που ακόμη αντέχουν στην κρίση.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη χώρα μας αποτελούν σημαντικό πυλώνα της Ελληνικής Οικονομίας αφού αντιπροσωπεύουν το 99,9% του συνολικού αριθμού των ελληνικών επιχειρήσεων, το 87% της απασχόλησης και το 19,3% του ΑΕΠ.
Όμως τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, το σύνολο των Μμ-Ε μειώθηκε και οι επιχειρήσεις αυτές ήταν αυτές που υπέστησαν το μεγαλύτερο πλήγμα. Τα προβλήματα είναι πιο οξυμένα και τα εμπόδια, προς το παρόν, δείχνουν ανυπέρβλητα. Όσες έμειναν ανοικτές φυτοζωούν, λειτουργούν υπό συνθήκες δημοσιονομικής ασφυξίας και υπομένουν την κατάσταση ελπίζοντας να αντιστραφεί & να αρχίσει η πολυπόθητη και πολλά-υποσχόμενη ανάπτυξη.
Η υψηλή φορολογία, η γραφειοκρατία και η έλλειψη χρηματοδότησης αποτελούν τα βασικά προβλήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα, ενώ στα χρόνια της κρίσης, η κατάρρευση των πωλήσεων των επιχειρήσεων «κοκκίνισε» τα δάνεια τους.
Δυστυχώς για κάποιους η κυρίαρχη και πολλές φορές επίσημη άποψη για τις Μμ-Ε είναι ότι στην Ελλάδα οι μικρές επιχειρήσεις είναι πάρα πολλές και μη παραγωγικές γι’ αυτό και αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης. Ξεχνούν όμως εντέχνως ότι αυτό που συνέβη στην ελληνική οικονομία και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, έλαβε τρομακτικές διαστάσεις και είχε τα αποτελέσματα ενός «οικονομικού πολέμου». Και όλα αυτά σε μια περίοδο χωρίς πολέμους εξωτερικούς ή εμφύλιους. Αν μιλήσουμε με νούμερα: κατά τη διάρκεια της κρίσης έκλεισαν οριστικά 220.000 επιχειρήσεις, ποσοστό από το 25 % των επιχειρήσεων που ήταν σε λειτουργία το 2008. Η πτώση στον κύκλο εργασιών των Μμ-Ε, αν συμπεριλάβουμε και αυτές που έκλεισαν άγγιξε το δυσθεώρητο ποσοστό του 80 %.
Στη χώρα μας όταν μιλάμε για επιχειρηματική δραστηριότητα κάλλιστα θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο επιχειρηματική δραστηριότητα δύο ταχυτήτων. Εννοούμε ότι από την μια πλευρά υπάρχουν οι ολιγοπωλιακά διαρθρωμένες μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες κυριαρχούν στις επιμέρους αγορές αγαθών και υπηρεσιών και από τη άλλη μεριά οι πολλές μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, που καλούνται να ανταγωνιστούν με όρους ανισότητας τα μεγάλα ολιγοπώλια. Η ελληνική αγορά όμως είναι σημαντικά κατακερματισμένη και παρουσιάζει μικρής κλίμακας επιχειρήσεις, διασπορά πρωτοβουλιών και πολλές πολύ μικρές επιχειρήσεις, ενώ ο υπερδανεισμός είναι για πολλές το μεγαλύτερο πρόβλημα για την επιβίωση τους στο μέλλον. Ο πολύ μεγάλος αριθμός των πολύ μικρών επιχειρήσεων (96,9%) και ο παραγωγικός κατακερματισμός του αποτελούν τροχοπέδη για την ανταγωνιστικότητά τους.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Ελλάδα όμως δεν είναι ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, σε σύγκριση με άλλες χώρες και ιδιαίτερα αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ιδιομορφία της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, είναι το μικρό μέγεθος αυτών των επιχειρήσεων, σε σύγκριση με τις αντίστοιχες επιχειρήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι επιχειρήσεις που εκπροσωπούμε σαν συνδικαλιστικοί φορείς τόσο σε τοπικό επίπεδο εμείς, όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο η ΓΣΕΒΕΕ, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν είναι ούτε ίδιες, ούτε ομοιόμορφες, ούτε ομοιογενείς. Κι αυτό πολλές φορές είναι που δημιουργεί ενός είδους «δυσκολία» στην εκπροσώπηση τους και στην διατύπωση ενιαίων και συμπαγών θέσεων και αιτημάτων. Όπως υπάρχει μια διάκριση, μια «νοητή γραμμή», που χωρίζει τις Μμ-Ε από τις μεγάλες επιχειρήσεις, κάτι αντίστοιχο υπάρχει στο εσωτερικό των Μμ-Ε. Είναι η «διάκριση-διαφορά» ανάμεσα στους αυτοαπασχολούμενους-οικογενειακές επιχειρήσεις & στις επιχειρήσεις που απασχολούν προσωπικό και έχουν σαφώς μεγαλύτερο μέγεθος και κύκλο εργασιών. Εδώ έχουμε διαφορετικές ανάγκες και κατ’ επέκταση με διαφορετικό επιχειρηματικό προσανατολισμό.
Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν στη συντριπτική τους πλειονότητα επιχειρήσεις χωρίς νομική προσωπικότητα – δηλαδή, πρόκειται για ατομικές επιχειρήσεις – στις οποίες δεν απασχολούνται μισθωτοί εργαζόμενοι εκτός από μέλη της οικογένειας, δηλαδή συμβοηθούντα και μη αμειβόμενα μέλη αυτών των «οικογενειακών» επιχειρήσεων. Θετικό σημείο: αυτές οι επιχειρήσεις έδειξαν αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα κατά το μεγαλύτερο διάστημα της οικονομικής κρίσης. ΑΡΝΗΤΙΚΟ σημείο: Για τις επιχειρήσεις αυτές όμως δυστυχώς όλοι οι δείκτες παρουσιάζουν σαφείς τάσεις επιδείνωσης.
Η δεύτερη κατηγορία των Μμ-Ε, τις οποίες επίσης εκπροσωπούμε είναι οι επιχειρήσεις, οι οποίες είναι κατά κανόνα μεγαλύτερες σε μέγεθος από αυτές των αυτοαπασχολουμένων –οικογενειακών επιχειρήσεων και σαφώς με υψηλότερο κύκλο εργασιών. Στις επιχειρήσεις αυτές, οι οποίες στην πλειονότητά τους έχουν νομική προσωπικότητα, απασχολούνται μισθωτοί, ενώ η δραστηριότητά τους διαχέεται σε όλους τους κλάδους της οικονομικής ζωής.
Και για τις δύο παραπάνω κατηγορίες επιχειρήσεων θα πρέπει να ληφθούν μέτρα τόσο άμεσα ως δίχτυ προστασίας τους από τον αφανισμό, την ανεργία και τη φτωχοποίηση, αλλά και μακροπρόθεσμα ως προϋποθέσεις μιας υγιούς, βιώσιμης και ανταγωνιστικής ανάπτυξης, τα οποία είναι τα εξής:
Η ενεργοποίηση του «επιδόματος ανεργίας Μικρομεσαίων Επιχειρηματιών» που θεσμοθετήθηκε με πρότασή μας και χρηματοδοτείται από τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
Η απαλλαγή των επιχειρήσεων αυτών, εφόσον ο κύκλος εργασιών τους δεν υπερβαίνει τις 25.000 ευρώ ετησίως από τον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας (σήμερα το αντίστοιχο όριο είναι στα 10.000 ευρώ).
Ως προς τη φορολογία εισοδήματος, η φορολόγηση αυτών των επιχειρηματιών θα πρέπει να γίνεται με τον ίδιο τρόπο που φορολογούνται οι μισθωτοί (αφορολόγητο, κλίμακα). Η παγιοποίηση των υψηλών φορολογικών επιβαρύνσεων (αύξηση προκαταβολής φόρου, αύξηση ΦΠΑ και ειδικών τελών, αύξηση φορολογικού συντελεστή στο 29%, αύξηση των Δημοτικών Τελών μέσω της αύξησης των άμεσων & έμμεσων φόρων των ΟΤΑ), η συσσώρευση οφειλών και η αδυναμία εξεύρεσης αγορών για την αντιστάθμιση της ισχνής καταναλωτικής ζήτησης επιδρούν αρνητικά στις προοπτικές μιας επιχείρησης. Το φαινόμενο της άτυπης επιχειρηματικής δραστηριότητας εμφανίζεται σε έξαρση σε ορισμένα επαγγέλματα και διαβρώνει τον ανταγωνισμό.
Η θεσμοθέτηση του Επαγγελματικού Ακατάσχετου Λογαριασμού, εφόσον υποχρεούνται να διαθέτουν μηχάνημα POS. Η θεσμοθέτηση του ηλεκτρονικού ακατάσχετου επαγγελματικού λογαριασμού, που θα εξασφαλίζει προστασία για τις πληρωμές εργαζομένων, προμηθευτών, ενοικίων και λοιπών λειτουργικών εξόδων, θα δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον για την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης και τη βελτίωση των επιχειρηματικών πρακτικών. Η «αδυναμία» όμως του κράτους να παρέχει ένα ελάχιστο βαθμό προστασίας από κατασχέσεις δημιουργεί επίσης αντικίνητρο διατήρησης αλλά και τακτικής χρησιμοποίησης των ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής.
Η μετατροπή των οφειλών στον ΕΦΚΑ (πρώην ΟΑΕΕ) σε ασφαλιστικό χρόνο και την επιλογή είτε της εξόφλησης-εξαγοράς αυτού του ασφαλιστικού χρόνου είτε της καταβολής μειωμένης σύνταξης με μοναδική προϋπόθεση την καταβολή των τρεχουσών εισφορών.
Διεύρυνση και απλοποίηση της ένταξης στην ρύθμιση των 120 δόσεων.
Η ένταξη αυτών των επιχειρήσεων στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών, όσον αφορά τόσο τις οφειλές προς το Δημόσιο όσο και εκείνες στα Ασφαλιστικά Ταμεία, νυν ΕΦΚΑ.
Η βελτίωση της συμμετοχής στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και αναβάθμιση του κοινωνικού διαλόγου, ζήτημα το οποίο άπτεται της δημοκρατίας και της κοινωνικής συμμετοχής.
Η καθιέρωση ειδικών εργαλείων για τη χρηματοδότηση επενδυτικών αναγκών της μικρής επιχειρηματικότητας. Για το σκοπό αυτό είναι αναγκαία η ίδρυση και η λειτουργία ενός Αναπτυξιακού Ταμείου-Επιχειρηματικής Τράπεζας, με ειδικό σκοπό την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών των Μμ-Ε. Η θεσμοθέτηση και η λειτουργία ενός τέτοιου Αναπτυξιακού Ταμείου ή Επιχειρηματικής Τράπεζας, που να είναι προσαρμοσμένα στις ειδικές χρηματοδοτικές ανάγκες των Μμ-Ε, είναι δυνατό να εξασφαλίσει όχι μόνο ίσους όρους πρόσβασης της χρηματοδότησης, αλλά μπορεί να αποτελέσει τη βάση για ένα αναπτυξιακό πρότυπο που θα έχει στο επίκεντρό του τις Μμ-Ε.
Η απλοποίηση των αδειοδοτικών διαδικασιών και η δημιουργία μιας πραγματικότητας, η οποία δεν θα καθηλώνει τον επιχειρηματία σε έναν κυκεώνα περιττής γραφειοκρατίας.
Η αναδιάρθρωση, η οποία μπορεί να επιτευχθεί μέσω της εξειδίκευσης και καινοτομίας και η οποία δεν είναι απαραίτητα να έχει αποκλειστικά και μόνο τεχνολογικό χαρακτήρα, αλλά μπορεί να αναφέρεται και στον τρόπο οργάνωσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας, όπως είναι για παράδειγμα η σήμανση και η πιστοποίηση των προϊόντων ή των υπηρεσιών που προσφέρουν.
Η διεύρυνση του επιχειρηματικού ορίζοντα των επιχειρήσεων. Το πρόβλημα αυτό, που έχει έμμεση συνάφεια προς το πρόβλημα της αναδιάρθρωσης είναι κρίσιμο για την ίδια τη βιωσιμότητα των Μμ-Ε. Το χρόνιο και διαρθρωτικό πρόβλημα των Μμ-Ε στην Ελλάδα δεν είναι ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός τους, αλλά το μικρό τους μέγεθος και κατά συνέπεια, ο στενός επιχειρηματικός τους ορίζοντας είτε αυτός αναφέρεται στην πελατεία τους είτε στους προμηθευτές τους. Η διεύρυνση του επιχειρηματικού ορίζοντα μπορεί να επιτευχθεί με την ένταξη των Μμ-Ε σε διάφορες μορφές συστάδων επιχειρήσεων.
Ειδικότερα για την ανάπτυξη της περιοχής μας θα πρέπει να ολοκληρωθούν και να συνδεθούν τα μεγάλα έργα υποδομών, να εφαρμοστεί ένας ευρύς σχεδιασμός-όραμα για την βιοτεχνική & βιομηχανική ανάπτυξη και να δοθεί η πρέπουσα βαρύτητα στην τουριστική ανάδειξή της. Συγκεκριμένα προτείνουμε:
Οριστική επίλυση του προβλήματος με το θαλάσσιο μέτωπο – εξ ολοκλήρου απόδοσή του στον πατραϊκό λαό.
Να ολοκληρωθεί σωστά η διέλευση του σιδηροδρόμου με εφαρμογή των σχεδιασμών εκείνων που θα το αναδείξουν σε μεγαλόπνοο έργο. Υπενθυμίζουμε λοιπόν ότι η ΟΕΒΕΣΝΑ έχει προτείνει πλήρη ΥΠΟΓΕΙΟΠΟΙΗΣΗ του σιδηροδρόμου στον ιστό της πόλης, από την περιοχή πριν την Αγυιά ως και μετά τις Ιτιές. Έχουμε συστήσει να γίνει βύθιση της σιδηροδρομικής γραμμής κατά την διέλευσή του τρένου από τις συνοικίες και να κατασκευαστούν επίπεδες γέφυρες, ώστε να μην αποκόπτονται οι συνοικίες, ούτε να δημιουργούνται τείχη που θα υποβαθμίζουν τις περιοχές της πόλης και θα δημιουργούν εικόνες γκέτο.
Να γίνει μετατροπή του Αεροδρομίου του Αράξου σε Διεθνές Αεροδρόμιο.
Να γίνουν οι απαιτούμενες επεμβάσεις και η μετατροπή της Πατρών-Τρίπολεως (111) σε αυτοκινητόδρομο, ώστε να ενωθεί οδικά και να αναπτυχθεί η ευρύτερη περιοχή, αφού θα επιτευχτεί σύνδεση της Πάτρας με την Τρίπολη, την Σπάρτη, το Γύθειο και ακτοπλοϊκώς με την Κρήτη.
Να δημιουργηθούν 2 νέα Βιοτεχνικά Πάρκα (ΒΙΟ.ΠΑ) στην περιοχή του Ρίου και του χειμάρρου Παναγίτσας (που ήδη λειτουργούν άτυπα).
Να δοθούν κίνητρα μεταστέγασης των επιχειρήσεων στο ΒΙΟ.ΠΑ & στην ΒΙ.ΠΕ, δηλαδή στους φυσικούς χώρους λειτουργίας τους.
Να δημιουργηθεί Διαμετακομιστικό Κέντρο (συνδυασμένες μεταφορές) στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις της Πειραϊκής Πατραϊκής, που ανήκουν στον ΟΛ.ΠΑ
Όλες οι παραπάνω παρεμβάσεις στον τομέα των μεταφορών θα μπορούσαν να καταστήσουν την Πάτρα σπουδαίο διαμετακομιστικό κέντρο, συνδυασμένων μεταφορών, με τη σύνδεση του σιδηροδρόμου με το λιμάνι, το ΒΙΟ.ΠΑ, την ΒΙ.ΠΕ και το αεροδρόμιο του Αράξου. Η Πάτρα με αυτόν τον σχεδιασμό θα μπορέσει να υπερασπιστεί τον τίτλο της «Πύλης της Δυτικής Ευρώπης» και να ξαναβρεί την χαμένη της αίγλη και να βάλει τις βάσεις για μια νέα βιομηχανική ανάπτυξη.
Συμπληρωματικά μέτρα, αλλά όχι ελάσσονος σημασίας θεωρούμε:
Την ολοκληρωμένη Τουριστική Ανάπτυξη με την Διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος, όπως προτείνει (το 2015) ο Λάζαρος Κολώνας, Δρ. Αρχαιολογίας και επίτιμος Γενικός Διευθυντής Αρχαιοτήτων και πολιτιστικής κληρονομιάς. Ανάπτυξη Θρησκευτικού Τουρισμού – Συνεδριακού Τουρισμού – Αγροτουρισμού με ανάδειξη όλων των σχετικών υποδομών που διαθέτει η περιοχή.
Την έλευση του φυσικού αερίου και στην περιοχή μας με αγωγό και όχι ανορθόδοξα και με αναχρονιστικούς τρόπους, όπως με το πολύπλοκο σύστημα που προωθείται (μεταφορά με πλοίο, αποθήκευση, διανομή), που τελικά είναι και πιο κοστοβόρο. Αυτό αυτόματα θα μεταφράζεται σε αυξημένο κόστος για τον καταναλωτή της περιοχής μας, σε αντίθεση με ό,τι ισχύει για την υπόλοιπη χώρα.
Την δημιουργία σύγχρονης-κεντρικής Κρεαταγοράς με την συμμετοχή του Δήμου Πατρέων και των επαγγελματιών του χώρου, μέσα στον υφιστάμενο χώρο της Λαχαναγοράς, στον οποίο υπάρχει η σχετική πρόβλεψη. Τέτοια υποδομή θα εξυπηρετεί όλη την ευρύτερη κτηνοτροφική περιοχή και θα επισφραγίζει την ορθή εφαρμογή των υγειονομικών διατάξεων.
Την επιχορήγηση αντικατάστασης των ΕΔΧ αυτοκινήτων παλαιάς τεχνολογίας (λεωφορείων, φορτηγών, ταξί), με σύγχρονα εργαλεία μεταφορών με μικρότερους ρυπογόνους συντελεστές, και όπως είναι αυτονόητο πιο ευκολοσυντήρητα. Αυτό θα συνεπάγεται και μείωση των ναύλων, δηλαδή του κόστους της παροχής των υπηρεσιών μεταφοράς προσώπων και αγαθών.
Εν κατακλείδι, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, είναι αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού παραγωγικού συστήματος και πηγή απασχόλησης. Η οργανωτική ενδυνάμωση και παραγωγική τους μεγέθυνση, είναι κρίσιμη προτεραιότητα για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.
Ο παραγωγικός μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας αποτελεί βάση για την βιώσιμη ανάκαμψη και την οριστική έξοδο από την κρίση. Στο πλαίσιο αυτό, είναι σημαντική πρόκληση και ευκαιρία ο εντοπισμός μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη βιοτεχνία, τη μεταποίηση, το εμπόριο, τις υπηρεσίες και τις συναφείς δραστηριότητες, οι οποίες συνθέτουν το ελληνικό επιχειρηματικό σύστημα και συνεργάζονται σε παραγωγικά δίκτυα, καινοτομούν, εξάγουν και δημιουργούν δουλειές και θέσεις απασχόλησης.
Απαραίτητες προϋποθέσεις όμως για να επιτευχθούν τα παραπάνω και να ανακάμψει η ελληνική οικονομία και κοινωνία θεωρούμε πως είναι: η βελτιστοποίηση της δημόσιας διοίκησης με το ξερίζωμα του πελατειακού κράτους, η επιτάχυνση της δικαιοσύνης, η αναβάθμιση του συστήματος παιδείας και της υγείας πάντα με κοινωνικό πρόσημο. Σε αυτή την προσπάθεια για ανάκαμψη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας κάτω από το καθεστώς της επιτροπείας και των μνημονίων, εμείς παλεύουμε για να μην σβήσουν απ’ το χάρτη οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ζητάμε ανάπτυξη με την κοινωνία και τον άνθρωπο στο προσκήνιο, με δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, μ’ ένα ευοίωνο μέλλον για τα παιδιά μας και τη χώρα μας.
Επιφυλασσόμεθα να αναπτύξουμε τις θέσεις μας στο επικείμενο Περιφερειακό Συνέδριο Δυτικής Ελλάδας.
